Styrzyniec to wieś, która należała niegdyś do bialskiej linii Radziwiłłów. W 1826 roku komisja Radziwiłłowska (ustanowiona przez cara Aleksandra I) sprzedała majątek Maksymilianowi Lewickiemu i jego małżonce Barbarze z domu Niepokójczyckich, Wandzie z Lewickich Bielska oraz Ludwice z Lewickich Gruszecka. Maksymilian zmarł w 1881 r., tym samym Styrzyniec nabył M. Oleksiejuk. Jednak już w 1892 roku sprzedał on majątek Bronisławowi Gruszeckiemu. Po nim dobrami zarządzał jego brat Aleksander. W 1919 roku Styrzyniec odziedziczyła córka Aleksandra – Amelia Ludwika Wężykowa. Wraz ze swoim mężem – Franciszkiem – zamieszkała w Nosowie w powiecie konstantynowskim. Ponieważ nie posiadali oni środków na utrzymanie dwóch majątków, postanowili sprzedać Styrzyniec. Nabył go Józef Kugler 13 listopada 1919 roku. W 1928 roku Józef przekazał majątek swojemu synowi Ludwikowi. Ludwik gospodarował majątkiem w Styrzyńcu tuż przed wielkim kryzysem i pomimo swojego wykształcenia rolniczego, borykał się z dłużnikami. Pomimo wszelkich trudności udało mu się utrzymać majek do 1939 roku. Po wkroczeniu wojsk sowieckich Ludwik Kugler wraz z żoną Marią z Tacięckich zostali aresztowani. Po kilku dniach spędzonych w areszcie w Białej, zostali zamordowani przez nieznanych sprawców.
Dwór został zajęty przez wojska niemieckie, po opuszczeniu terenów przez wojska sowieckie. W ramach reformy rolnej dobra Styrzyniec zostały rozparcelowane. Sam dwór stał się siedzibą szkoły podstawowej i pełni tę funkcję do dziś.
