Ten niewielki parterowy dwór z mieszkalnym poddaszem w łamanym dachu cały swój niewątpliwy wdzięk zawdzięcza piętrowemu ryzalitowi w fasadzie frontowej, artykułowanemu czterema półkolumnami wielkiego porządku niosącymi trójkątny naczółek. Gdyby nie ten mający charakter portyku kolumnowego ryzalit, trudno byłoby ten skromny dom – jak zresztą wiele innych mu podobnych – uznać za ziemiańską siedzibę. Dwór zbudowany w pierwszej połowie XIX wieku, z czasem powiększony o rozległą parterową przybudówkę. Być może z czasu późniejszej przebudowy pochodzi również piętrowy ryzalit.
Bardo było gniazdem i do XVII wieku własnością rodziny Bardskich herbu Szaszor, którzy w czasie reformacji przejściowo przystali do heretyckich braci czeskich. W 1633 roku współwłaścicielami miejscowości byli Skrzetuscy. W XIX wieku majątek należał do Jackowskich, w tym – w 1881 roku – do Antoniego Jackowskiego. Później w rękach Hutten-Czapskich.
W 1938 roku Bardo było własnością Franciszka Hutten-Czapskiego. Majątek liczył w 1926 roku 397 hektarów.