Pałac w Buczu

Dość okazały piętrowy pałac o formach neobarokowych, którego główny korpus nawiązuje do form klasycystycznych, z ryzalitem zwieńczonym trójkątnym frontonem, zawierającym wejście poprzedzone okazałym gankiem o czterech filarach dźwigających taras pierwszego piętra. Kryty wysokim dachem czterospadowym z dwoma symetrycznie rozmieszczonymi wystawkami. Po bokach korpusu głównego w fasadzie głównej dwa pseudoryzality zwieńczone niskimi wieżami nakrytymi dachami namiotowymi. Pałac zbudowany prawdopodobnie w początkach XX wieku, zapewne na miejscu dawniejszego, jest przykładem wpływu nowoczesnych prądów w architekturze, które upraszczały formę, a w konsekwencji likwidowały dekorację. Jednocześnie jednak trzeba było to pogodzić z wymogami reprezentacyjności, jakiej wymagała siedziba zamożnego fundatora.

Bucz w XV wieku był własnością Bodeckich, a od XVI do XVIII wieku kolejno Bronikowskich, Gorzeńskich, Mielęckich. W końcu XVIII wieku należał do podsędka ziemskiego wschowskiego Ludwika Hersztopskiego, w XIX wieku do Mycielskich, potem Michalskich. W roku 1926 właścicielem był Jerzy Hermann.
W 1939 roku właścicielką Bucza była Aniela Małachowska. Majątek w 1926 roku liczył 571 hektarów i miał gorzelnię.

Obecnie pałac jest odrestaurowany. Mieści się w nim szkoła.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie w Wielkopolsce, Poznań 2002.
Zdjęcia: Konrad Żak, Nie-zwykłe zdjęcia, 2021