Duży dwór (pałac) zapewne z początku XIX wieku, który pierwotne klasycystyczne formy zatracił częściowo na skutek wielokrotnych przebudów dla von Treskowów i Szułdrzyńskich. Zasadniczo piętrowy, składający się z korpusu głównego i dwóch skrzydeł bocznych, z kolumnową loggią powyżej wejścia zwieńczoną trójkątnym frontonem.
Dobra te należały od XIII wieku do cysterek z Owińsk. Od czasów kasaty w końcu XVIII wieku przeszły w ręce rodziny von Treskow i przez nich sprzedane zostały w roku 1873 Zygmuntowi Szułdrzyńskiemu, należącemu do bardzo zamożnej, wielkopolskiej rodziny ziemiańskiej, która doszła do fortuny w pierwszej połowie XIX wieku i posiadała w Wielkopolsce wiele innych majątków, m.in. Sierniki i Lubasz. Z tej rodziny pochodził prof. Jan Szułdrzyński, urodzony w 1903 roku w Bolechowie, zmarły w 1986 roku w Londynie, od roku 1966 kawaler maltański. Tadeusz Szułdrzyński junior (ur. 1906), syn ostatniego właściciela, zamordowany został przez Rosjan w Charkowie w roku 1940.
W 1939 roku właścicielem Bolechowa był dr Tadeusz Szułdrzyński. Majątek w 1926 roku liczył 970 hektarów i miał gorzelnię.