Wielka Łęka była niegdyś własnością Krzysztofa hrabiego z Brudzewa Mielżyńskiego. Majątek należał do rodziny hrabiów Mielżyńskich przez kilka pokoleń, przechodząc albo jako wiano albo drogą kupna kilkakrotnie z rąk rodziny hrabiów Mielżyńskich do rodziny hrabiów Mycielskich i na odwrót.
Pałac w Wielkiej Łęce powstał około 1870 roku dla Leona Mielżyńskiego. Styl pałacu nawiązuje go gotyku. Jego bryła jest przykładem pałacu z wieżą w narożu. Pomiędzy oknami pierwszego piętra ryzalitu fasady umieszczone zostały monumentalne herby Mielżyńskiego i jego zmarłej w 1870 roku żony Felicji Potockiej. Ponad nimi, w formie narracyjnego panneau biegnącego przez cały ryzalit, przedstawiona została w płaskorzeźbie, niemal naturalnej wielkości historia „klejnotu” Mielżyńskich. Jest to słynna własnoręcznie ucięta noga przodka rodziny, dzięki której mógł się uwolnić z tatarskiej niewoli. Całość nabiera narodowego charakteru poprzez umieszczenie na płaskorzeźbach znaków heraldycznych, które odnoszą się nie tylko do samego rodu Mielżyńskich, ale również do samego państwa polskiego, w postaci sztandarów z wizerunkiem orła białego trzymanych przez rycerzy asystujących królowi w ceremonii uszlachcenia Mielżyńskiego. Również w dekoracjach sieni pałacu pojawiają się aluzje narodowe połączone z programem rodowym. Na ścianach i w kasetonach stropu zawarto wielki wywód genealogiczny Mielżńskich, przeprowadzony przez herby ich żon, połączony ponownie z przedstawicielami herbów Korony i Litwy umieszczonymi w partii ściany wejściowej.
Sklep
Ogłoszenia
