Nazwa Watkowice pojawia się w 1236 roku. Mistrz krajowy Zakonu Krzyżackiego Hermann von Balk nadał w tym roku ziemię rycerzowi Dytrichowi von Dypenow za zasługi dla Zakonu podczas zajmowania ziem pruskich. Majątek w następnych stuleciach został podzielony i tak powstały Watkowice Małe oraz Wielkie. Watkowice Małe na początku XV wieku otrzymali wolni Prusowie o imionach Petsche, Clauwes, Dywil, Bartke, Dytherich i Syntke. W 1404 roku otrzymał tutaj nadania Steffen z rejonu Sztumu. Nie jest on wymieniony wśród sześciu wolnych Prusów, ponieważ służył przez rok na Gotlandii. Od roku 1394 Gotlandia była główną siedzibą bałtyckich piratów tzw. Barci Witalijskich. Cztery lata później wyspę przejęli Krzyżacy przepędzając z niej piratów. Gotlandia pozostała w rękach zakonników do 1409 roku, kiedy to sprzedali ją Szwecji koncentrując siły i finanse na wojnę z Polską i Litwą. W 1405 roku sąsiadem Steffena w Watkowicach Wielkich został Andris von Wadekwicz który również służył Zakonowi na Gotlandii. W kartach lokalnej historii istnieje epizod z piratami. W dokumentach historycznych jako dziedzica Watkowic Małych wymienia się Karola Findeisen. W 1507 roku majątek liczący już 9 włók zakupił starosta sztumski Niclis Spoth. W 1521 r. majątek nabył Michał Grunwald. Lustracja z 1570 r. wskazuje jako właścicieli majątku Sebastyana i Kaliksta Polaszkowskich. Pod koniec XVI w. w posiadaniu Goławskich. W czasie niemieckiej okupacja Watkowice Małe należały do majora v. Klinggraefa (Klinggräff). W 1858 r. właścicielem był Jul. Schlemmer. Wśród innych właścicieli majątku warto wymienić rodzinę Szembek, generała Kanden-Trzcińskiego oraz Donimirskich.
Dwór został wybudowany w 1694 r., a przebudowany w XIX w. W 1910 r. dobudowano wieżę.
Okolica ma także kilka miejsc związanych z kulturą ludową. W lesie jadąc w kierunku Pierzchowic znajdowała się dawniej "Pannia Łąka". Według opowieści miejscowych pochowano tam młodą dziewczynę okradzioną i zamordowaną przez bandytę. Zagadkową nazwę posiadał kamień zwany Dreiherrenstein (Kamien Trzech Mężczyzn?). Był to kamień graniczny pomiędzy wsiami Watkowice, Polaszki i Pułkowice. Warto przy następnej okazji poszukać go wśród pół. Gdyby przetrwał byłby sporą lokalną ciekawostką. Johannisteich (Staw Jana). Nazwa nawiązywała do drewnianej figury św. Jana stojącej na cokole nad stawem, przy drodze na Pułkowice, 110 metrów od majątku Watkowice Małe. Prawdopodobnie świętym owym mógł być Jan Nepomucen, którego kult był rozpowszechniony w tych stronach. Staw nadal istnieje. Nieopodal wznosi się Młyńska Góra na której do lat 80-tych XIX wieku stał wiatrak. Dziś nie ma już po nim śladu, jedynie po zdjęciu warstw przy użyciu lidaru widoczny jest okrąg pozostały po fundamentach konstrukcji. Kolejne wzgórze na zachód od młyńskiego nosiło nazwę Vogelsberg (ptasie).
Ciekawostką, wartą zlokalizowania to Sibirien (pol. Syberya). Jest to nazwa głębokiego wodopoju dla bydła wykopanego w 1890 roku przez skazańców z Kwidzyna.
Sklep
Ogłoszenia
