Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1224 roku. Wtedy wieś wchodziła w skład kasztelanii chmieleńskiej. W 1365 roku wieś przeszła na własność Piotra z Rusocina. W kolejnych latach (XVI wiek) trafiła do rodziny Bellowów, której członkowie używają także nazwiska - Sulęccy. W latach 1585-1751 Sulęczyno należało do rodu Heidensteinów. Była to bardzo zasłużona rodzina dla Królestwa Polskiego. Protoplasta sulęczyńskiej gałęzi rodu - Reinhold Heidenstein - był prawnikiem i sekretarzem króla Stefana Batorego. Przeszedł on do historii jako autor kroniki wyprawy wspomnianego władcy polskiego przeciw Moskwie. Później dobra wykupiła rodzina Łaszewskich. Podobno była to rodzina, która żyła ponad stan i była bezlitosna w ściąganiu należności od miejscowego chłopstwa. Ród ten popadł w długi karciane i był zmuszony do odsprzedania majątku państwu.
Centralna część dworu Łaszewskich została wzniesiona w 1704 roku, a w XIX wieku dobudowano do niego boczne skrzydła. Od XX wieku mieściła się tutaj siedziba nadleśnictwa. Później dwór przekształcono w ośrodek wypoczynkowy "Leśny Dwór". Od 2014 roku dwór jest opuszczony i czeka na nowego właściciela. Dworem interesuje się wójt gminy Sulęczyno, który chciałby aby obiekt posłużył za siedzibę urzędu gminy oraz gminnego ośrodka kultury.
