Pałac Biestrzykowice

W średniowieczu istniał tu dwór obronny. Kolejną budowlą szlachecką na początku XVIII w. była siedziba Hansa Adama Posadowskiego von Postelwitz. Początki budowy obecnego pałacu sięgają połowy XVIII w., kiedy wieś należała do rodziny von Frankenberg. W północnej części nowego pałacu, gdzie znajdowała się kuchnia, zachowały= się relikty dworu z XV stulecia. Była to jedyna pozostałość po starym dworze, zniszczonym w trakcie pożaru. W listopadzie 1801 roku po licytacji majątek stał się własnością księżnej Luisy von Würtemberg, która w 1823 roku sprzedała go baronowi Wilhelmowi von Richthofen. Kolejna licytacja odbyła się w 1831 roku i dwór stał się własnością urzędnika królewskiego Braune, a następnie jego syna Wilhelma. W grudniu 1841 roku Biestrzykowice nabył królewski rotmistrz Anton von Garnier. Po śmierci Antona w 1857 roku posiadłość przeszła w ręce syna Hugo, który zapoczątkował remont i rozbudowę pałac w stylu barokowym z neoklasycystycznymi elementami. Powiększono park, w którym znajdowało się wiele barokowych rzeźb, w tym alegoryczne figury kobiet przedstawiające cztery poru roku H.Hartmanna. W 1965 roku rzeźby znajdowały się jeszcze w parku, a obecnie możemy je podziwiać na wzgórzu uniwersyteckim w Opolu. Pałac do 1945 roku należał do rodziny von Garnier. Dziś jest własnością prywatną i w XXI w. rozpoczęto jego remont.

Tekst: Marek Gaworski, Przewodnik po zamkach i pałacach województwa dolnośląskiego, Strzelce Opolskie 2020
Zdjęcia: Marek Gaworski, Litografia Alexandra Dunckera, domena publiczna