Niepiękny piętrowy dwór, nakryty dwuspadowym dachem, wzniesiony zapewne krótko po połowie XIX wieku i potem rozbudowany o dwa poprzeczne, parterowe skrzydła, nakryte dwuspadowymi daszkami i połączone z korpusem dworu krótkimi łącznikami (skrzydła oraz łączniki w ostatnim czasie nadbudowano o kondygnację). Ma charakter eklektyczny i łączy elementy o różnej stylowej proweniencji. Prosta bryła korpusu, pilastry opinające bardzo płytki środkowy ryzalit oraz jego zwieńczenie w formie przypominającej trójkątny fronton to cechy klasycystyczne. Do renesansu nawiązują półkoliście zamknięte okna, drzwi oraz wnęki po obu stronach wejścia, a manierystyczny charakter ma artykulacja ścian skrzydeł z boniowaniami, kanelowanymi pilastrami i efektownym portalem w bocznej elewacji utrzymanym w duchu renesansu północnego. Pierwotnie wejście skrywał dwuspadowy daszek wsparty na czterech cieniutkich kręconych żeliwnych kolumienkach.