W 1783 roku właścicielem Kuchar i sąsiadujących z nimi Skotnik był Teodor Myszczyński, sędzia ziemski zakroczymski. W 1909 roku zarówno Kuchary, jak i Skotniki były własnością Juliana Łuszczewskiego. W późnych latach dwudziestych właścicielem majątku liczącego 251 hektarów był Wacław Rosiński.

Bardzo ładny, proporcjonalny dwór wzniesiony w ostatniej ćwierci XVIII wieku, parterowy, nakryty dachem mansardowym, z niezwykle umiejętnie dodanym w ostatnich latach szerokim trójosiowym ryzalitem w elewacji ogrodowej wyższym o kondygnację mezzanina. Ryzalit artykułowany czterema pilastrami w wielkim porządku, podtrzymującymi przerwane na środku i spięte półkolistą arkadą belkowanie – podstawę trójkątnego frontonu. Elewacja frontowa z wystawką na osi powyżej wejścia, zwieńczoną trójkątnym naczółkiem z podobnym motywem spinającej arkady. Portyk, złożony z dwóch par toskańskich kolumn podtrzymujących balkon, również dodany został w ostatnich latach, zgodnie z obowiązującą od początków XX wieku do dziś zasadą, że jest on nieodzownym, a nawet konstytuującym ziemiańską siedzibę elementem. Naroża budynku boniowane. W bliskości dworu oficyna, wzniesiona w ostatnim czasie, lecz utrzymana w klasycystycznej stylistyce końca XVIII i początków XIX wieku, na rzucie kwadratu, parterowa z kondygnacją mezzanina, nakryta dachem uskokowym, boniowana. Kondygnacje rozdzielone gzymsem. Przypomina ona wzniesione w epoce oficyny przy pałacach i dworach w Małej Wsi, Młochowie, Helenowie i Błędowie. Wielka szkoda, że nie zachował się pierwotny osiemnastowieczny układ z bramą wjazdową na osi dworu.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki