W 1783 roku Grzegorzewice należały do Władysława Mieczyńskiego, chorążego mszczonowskiego. 

W 1879 r. majątek kupił znany polski architekt Julian Ankiewicz. Później majątek odziedziczyła jego córka Małgorzata Teodora Wiśniewska. W 1882 Julian Ankiewicz złożył podanie z prośbą o zwolenienie z obowiązków budowniczego miasta na ręce prezydenta Warszawy. Jego argumentem był podeszły wiek oraz zły stan zdrowia. Rezygnacja została przyjęta. Po opuszczeniu Warszawy, wraz z żoną Michaliną Julią Alojzą Glotz oraz ich córką, osiedlili się w Grzegorzewicach. Wówczas niemal zupełnie porzucił zawód architekta. Pod koniec swojego życia przeprowadził się wraz żoną do Rokotowa. Zamieszkali w domu córki Małgorzaty Teodory Wiśniewskiej. Julian zmarł 31 stycznia 1903 r. w Rokotowie. Został pochowany na Powiązkach w Warszawie.

Grzegorzewice wraz z folwarkiem Kotbus w 1905 r. Małgorzata Teodora Wiśniewska sprzedała.

W 1909 roku właścicielem był Jan Kijewski, a w latach dwudziestych Zofii Kuszell. Majątek liczył wówczas 230 hektarów. W 1927 roku sprzedany został profesorowi stomatologii Alfredowi Meissnerowi.

Pierwotny klasycystyczny dwór z około połowy XIX wieku był kilkakrotnie przekształcany, m.in. w okresie międzywojennym z inicjatywy prof. Alfreda Meissnera. Jest to w efekcie pałac-willa o cechach klasycystycznych, piętrowy, nakryty niskim dachem czterospadowym, z płytkimi ryzalitami zwieńczonymi trójkątnymi naczółkami w dwóch naprzeciwległych elewacjach. W jednej z nich, pierwotnie zapewne elewacji frontowej, weranda opięta czterema półkolumnami i zwieńczona niedużym tarasem. Niewykluczone, że był to swego czasu otwarty kolumnowy ganek. Oryginalnym uzupełnieniem przysadzistej bryły pałacu jest prostokątna czterokondygnacyjna wieżyczka, zwieńczona przestylizowanym blankowaniem oraz piętrowa, kwadratowa dobudówka w formie pawilonu, nakryta dachem namiotowym.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Korekta: Nina Herzberg-Zielezińska

• informacje od Marcina Kubickiego 
  
• Iwona Szustakiewicz. Architekt Julian Ankiewicz (1820–1903) – nowe fakty z biografii i ogólna ocena twórczości. „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”. nr 3, dostęp online.
• Ś. p. Juljan Ankiewicz, „Kurjer Warszawski”, R. 83, 1903, nr 32, 1 lutego 1903, s. 11
• Nekrolog Juliana Ankiewicza, „Kurjer Warszawski”, R. 83, 1903, nr 33, 2 lutego 1903, s. 9.
• Cmentarz Stare Powązki: Julian Ankiewicz, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne, dostęp online.

Zdjęcia: Piotr Libicki, Marcin Kubicki