Pierwotnie młynarska osada o nazwie Stare stanowiła część dóbr radziwiłłowskich. W 1899 roku właścicielem niewielkiego terenu w osadzie Stare został dr Adam Chełmoński, specjalista chorób płucnych, wieloletni ordynator warszawskiego szpitala Dzieciątka Jezus, inicjator i współorganizator pierwszego sanatorium przeciwgruźliczego w Otwocku. Zmienił on nazwę miejscowości na Adamowizna. W okresie międzywojennym własność dr. Mateusza Chełmońskiego, syna Adama.
Drugi dwór w Adamowiźnie jest budowlą starszą, pochodzącą z końca XVIII lub początku XIX wieku, parterową, nakrytą dachem czterospadowym z późniejszym czterokolumnowym gankiem na osi. Został on około roku 1900 przeniesiony z nieodległej Kuklówki przez dr. Adama Chełmońskiego, ojca Mateusza, a brata słynnego malarza Józefa, i wtórnie usytuowany na wzgórzu w naturalnym leśnym otoczeniu. Niewykluczone, że budynek ten to dawny dwór lub rządcówka, który w Kuklówce ustąpił miejsca nowej siedzibie. Witold Pokrowski, autor dworu dr. Mateusza Chełmońskiego, jest również autorem domu Zofi i i Gustawa Zahrtów w Adamowiźnie z około 1930 roku, w którym często bywała zaprzyjaźniona z panią domu Zofi a Nałkowska.
Obecnie w dworze znajduje się Izba Praktyki Lekarskiej prezentująca dawne instrumenty i sprzęty lekarskie, czasopisma i książki medyczne. Izba jest udostępniona do zwiedzania.