Miastków Kościelny w XV wieku był własnością Radzimińskich, w XVI wieku Prażmowskich, a w początkach XVIII wieku Lasockich. W 1723 roku sprzedany został Janowi Przebendowskiemu, podskarbiemu wielkiemu koronnemu. W latach 1730–1753 własność marszałka wielkiego koronnego Franciszka Bielińskiego, od 1767 roku Radziwiłłów, od 1820 roku Bnińskich, w tym senatora Aleksandra Bnińskiego, później od 1845 roku Gąssowskich, w tym sędziego pokoju okręgu żelechowskiego Piotra Gąssowskiego, a następnie jego syna Ignacego Tomasza Gąssowskiego, również sędziego pokoju. Od 1902 roku majątek należał do Jakuba Potockiego i w końcu lat dwudziestych liczył 683 hektary. W 1934 roku zgodnie z testamentem przeszedł wraz całym wartym 37 milionów złotych majątkiem Potockiego, m.in. pałacem w Helenowie, na założoną przez niego fundację jego imienia, której celem były badania nad rakiem i gruźlicą.

Zaczątkiem rezydencji był parterowy dwór, wzniesiony zapewne dla Bnińskich z początkiem XIX wieku. Został on po połowie stulecia powiększony o parterowe, złożone z dwóch części skrzydło połączone z korpusem dworu arkadowym łącznikiem. W 1880 roku z inicjatywy Ignacego Gąssowskiego wprowadzono kolejne zmiany: podwyższono część korpusu dworu o piętro, dobudowano do jego boku kwadratową wieżę i ujednolicono architektoniczną dekorację, wprowadzając boniowane lizeny odcinające skrajne osie budynku oraz ujmujące oś środkową, zwieńczoną trójkątnym naczółkiem i poprzedzoną kolumnowym gankiem. W efekcie rezydencja stała się dość dziwacznym, pozbawionym harmonii i niepięknym konglomeratem brył o eklektyczno-klasycystyczno-neore-nesansowym charakterze.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki