Dwór w Ługowie

Początki powstania wsi Ługów sięgają przełomu XIV i XV w., kiedy jej dziedzicem był Lasota. W XV w. właścicielami Ługowa były trzy rodziny rycerskie: Ożarowskich, Ługowskich i Jakuszów, w XVI w. Ługowscy i w XVIII w. Stoińscy. W 1731 roku jako właściciel Ługowa wymieniany jest Daniel Kowalewski, a następnie rodziny: Niezabitowskich i Iżyckich. W 1819 roku Antoni Iżycki sprzedał dobra bratu Józefowi. Józef Iżycki pozostawił dobra ługowskie swojemu bratu Benedyktowi. Nową właścicielką Ługowa została następnie Wanda Wojakowska. W 1925 roku pozostałości majątku po uwłaszczeniu kupili Zygmunt i Helena Łabęccy, którzy byli właścicielami dóbr Ługowskich o powierzchni 281 ha do końca II wojny światowej. W skład majątku wchodził m.in. drewniany dwór, w 1913 roku rozbudowany o część murowaną i park.

Pierwszy dwór drewniany alkierzowy powstał najprawdopodobniej na przełomie XVII i XVIII wieku. Za Iżyckich wzniesiony został kolejny, modrzewiowy dwór, który w części dotrwał do czasów dzisiejszych. Po wojnie we dworze funkcjonowała szkoła podstawowa, a w części budynku mieszkali nauczyciele. Obecnie dwór i otaczający go park o łącznej powierzchni 4,56 ha znajduje się w rękach prywatnych.

• Ryszard Bałabuch, Andrzej Łuczyński, Rezydencje magnackie i dwory szlacheckie Lubelszczyzny, cz. 3, powiaty: chełmski, krasnostawski, lubelski, świdnicki, Powiśle-Dęblin 2011.
• www.teatrnn.pl (udostępniono za zgodą twórców strony),

Tekst: Andrzej Łuczyński, korekta: Patrycja Grygoruk, zdjęcia: Rafał Terkner, 2020 r. (udostępniono za zgodą autora).