Wieś Garbów położona jest nad rzeką Kurówką. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1326 roku i mówi o istnieniu parafii garbowskiej. W XV wieku Garbów należał do rodu Odrowążów. W 1785 roku miejscowość otrzymała przywilej lokacyjny na prawie magdeburskim, na mocy którego król Stanisław August Poniatowski zezwolił ówczesnemu właścicielowi Michałowi Granowskiemu na założenie miasta. Przywilej ten jednak nie wszedł w życie z powodu politycznej sytuacji Rzeczypospolitej, a w 1792 roku między Garbowem a Markuszowem stoczono ostatnią potyczkę wojny polsko-rosyjskiej. Istnieje tutaj także dawny cmentarz rzymskokatolicki, założony prawdopodobnie w XVIII wieku wraz z najstarszymi zachowanymi nagrobkami pochodzącymi z 1875 roku. Spoczywają tu m.in. dawni właściciele okolicznych majątków (Grabowscy, Trzcińscy, Lubicz-Czaplicki), znamienici księża parafii Garbów (ksiądz Aleksander Ogórkiewicz, ks Miron Stankiewicz) pierwszy, po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, wojewoda lubelski – Stanisław Moskalewski, poseł do Dumy rosyjskiej -Józef Nakonieczny, rodzice i rodzeństwo znanej rzeźbiarki Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej.
W połowie XIX wieku ówcześni właściciele Garbowa -Jezierscy -wybudowali pałac otoczony dużym parkiem, ze stawami i zabudową gospodarczą. Zaprojektował go w latach 1820-1887 warszawski architekt Józef Dietrych. W 1904 roku majątek wystawiony na licytację, kupił Bogdan Broniewski, późniejszy minister przemysłu i handlu w rządzie polskim Jana Kantego Steczkowskiego w 1918 roku. Był założycielem cukrowni „Garbów". W 1930 roku majątek który liczył 775 ha był własnością Mieczysława Broniewskiego (syna Bogdana Broniewskiego). W jego skład do wybuchu wojny wchodził pałac, park, spichlerz, murowane i drewniane czworaki, stawy, magazyny, rządcówka, obora, stajnia, chlew, kurnik, młyn, kuźnia. W części północnej znajdowało się zaplecze ogrodnicze i zabudowania gospodarcze wraz z częścią południową i wschodnią obejmującą trzy stawy: Irena, Pod Pałacem i Kępa. Alejka pomiędzy stawami Kępa i Pod Pałacem obsadzono grabem uformowanym w tunel tzw. Bindaż. Grabina w 1928 roku wymarzła i na jej miejsce został wkomponowany żywopłot z karagany syberyjskiej,który rośnie do dzisiaj. Na stawie Kępa znajdowała się wysepka obsadzona kasztanowcem białym, na którą można było dostać się poprzez mostek lub dopłynąć łódką. Przed elewacją wschodnią pałacu znajdował się różany klomb.
Po wojnie majątek znacjonalizowano. W pałacu była mleczarnia, potem posterunek milicji. W pałacu, odrestaurowanym dzięki środkom unijnym, znajduje się ośrodek zdrowia,
stacja pogotowia ratunkowego oraz oddział sześciolatków.