Pod koniec XVIII w. Szczyt był własnością Kazimierza Podczaskiego. W 1799 r. kupił go Jan Łojewski. W 1809 r. majątek podzielono między Józefa Dąbrowskiego, Feliksa Jastrzębskiego i Anielę z Podczaskich Żwanową. Po Anieli odziedziczyli go Jan Walenty de Leszko Żwan i Urszula Gajewska. W 1820 r. Jan Walenty zakupił Szczyt. Cztery lata później wybrano go radcą wojewódzkim, a następnie posłem na sejm powiatu gostynińskiego. Ożenił się z Konstancją Grotowską, wdową po Antonim Walewskim, z którą miał syna Ignacego Grzegorza Rajmunda. Jan Walenty Żwan zmarł w 1833 r., trzy lata później w wieku trzel ta zmarł jego syn. Konstancja zmarła w 1849 r. Na mocy testamentu Jana Walentego Szczyt jego brat stryjeczny, Antoni Żwan – były major wojska polskiego, kawaler Krzyża Legii Honorowej. Ożenił się on z Józefą Klonowską, która urodziła mu trzech synów: Walentego, Jana Nepomucena, Antoniego Przemysława i córkę Anielę Marię. Antoni zmarł w 1863 r., a wedle testamentu jego majątkiem do czasu pełnoletności dzieci miała zarządzać żona. W 1867 r. majątek wystawiono na sprzedaż działową, na której zakupiła go wdowa Józefa Żwanowa. W 1879 r. przejął go jej syn, Antoni Przemysław Żwan. W 1888 r. Szczyt zakupił Teofil Wieszczycki i jego żona Walentyna ze Stodulskich. W 1901 r. sprzedali go Józefowi i Marii Szymańskim. Wtedy też majątek został częściowo rozparcelowany i utworzono z niego wioski. W 1907 r. Szczyt kupił Bolesław Rybczyński, który w 1914 r. rozparcelował resztkę majątku.
Dwór w Szczycie wybudowano w poł. XIX w. Jest to budynek murowany, parterowy, z facjatą w części frontowej, ośmioosiowy, dwutraktowy. Otaczają go resztki parku dworskiego założonego w końcu XIX w. Dwór jest własnością prywatną i spełnia funkcje mieszkalne.
