W XVI w. właścicielami Goliszewa byli Goliszewscy herbu Jelita. W XVIII w. Antoni Goliszewski był stronnikiem Augusta III i komornikiem ziemskim łęczyckim. Przed 1820 r. majątek był własnością Walentego Kalińskiego i jego żony Magdaleny ze Stokowskich, a potem Józefa Gamrata, który wcześniej go dzierżawił. Gdy w 1822 r. Gamrat zmarł Goliszew odziedziczyły jego dzieci: Hipolit, Marianna i Julita. Trzy lata później odkupił go od nich Michał Sikorski, mąż Marianny. Kolejnym właścicielem był Jan Chrzciciel vonn Predelles de Palmeart, który kupił go w 1835 r. Zmarł dwa lata później zostawiając żonę Sabinę ze Zborowskich i cztery nieletnie córki: Magdalenę, Floriannę, Henrykę i Ludwikę. Sabina powtórnie wyszła za mąż za Jana Palmera i urodziła mu sześcioro dzieci. Zmarła w 1854 r., a Jan odkupił od jej sukcesorów majątek w Goliszewie. W 1867 r. majątek kupił Aleksander Bogusz. Ostatnimi właścicielami majątku przed II wojną światową byli Karol i Bronisława Wysoccy. Karol zmarł w 1928 r. Majątek po nim odziedziczył syn Tadeusz Wysocki. W 1939 r. wywiózł swoją rodzinę do Warszawy, a sam wziął udział w wojnie obronnej. Majątek w Goliszewie został w 1945 r. upaństwowiony i rozparcelowany.
Dwór w Goliszewie był budynkiem murowanym, parterowy, z mieszkalnym poddaszem. Został doszczętnie zniszczony po 1945 r. Taki sam los spotkał otaczający go park.