Średniej wielkości dwór parterowy z mieszkalnym poddaszem, z dość dużym ryzalitem na osi zawierającym oryginalny wgłębny portyk, nad którym analogiczny wgłębny taras. Ryzalit zwieńczony trójkątnym naczółkiem. Korpus i ryzalit nakryte oddzielnymi dachami dwuspadowymi. Dwór zbudowany około połowy XIX wieku, następnie przebudowany w 1872 roku. Prostotą form, a także skromnymi dekoracjami nawiązuje do renesansu.
Barcin występuje w dokumentach co najmniej od początku XIII wieku. W XIV wieku należał do wojewody brzeskiego Wojciecha z Pakości, w XV, XVI i XVII wieku do Leszczyców Krotoskich, w XVIII wieku do Lachockich, w XIX wieku Szygowskich, Kundlerów, Zielków, a po 1918 roku do Winieckich. W drugiej połowie XVI wieku heretyccy bracia czescy założyli tu szkołę.
W okresie międzywojennym Barcin nie stanowił ośrodka większej własności ziemskiej, ale forma domu wskazuje, że był on z pewnością budowany jako siedziba ziemiańska.