Dwór Wierzchucinek

Wierzchucinek był wsią rycerską. Stanowił przedmiot zmiany włości arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba z opatem byszewskim Engelbertem. Fakt ten potwierdza dokument z 1288 r. który dotyczył zmiany na dziesięcinę Dobrowszczyzny z królewskich wsi m.in. Wierzchucinka. Dokument z 1290 r. sporządzony przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Jakuba i opata byszewskiego Bertolda wspomina również o prawie cystersów do dziesięciny z Wierzchucinka. Jej posiadanie potwierdził klasztorowi w 1359 r. arcybiskup gnieźnieński Jarosław.

Zespół dworski znajdujący się w Wierzchucinku pochodzi z drugiej połowy XIX w. Sam dwór został wybudowany według projektu Wiktora Stabrowskiego w stylu neoklasycystycznym. Jest to budynek murowany z cegły, otynkowany i przykryty dachem czterospadowym. Dwór jest dwutraktowy i został wzniesiony na rzucie prostokąta. Wejścia są usytuowane w ścianie północnej, południowej i wschodniej. Elewacja północna jest dwuosiowa z murowaną dobudówką, południowa natomiast czteroosiowa, podobnie jak wschodnia. Wzbogacona została ryzalitem na osi środkowej, który zakończono trójkątnym przyczółkiem. Elewacja zachodnia frontowa jest siedmioosiowa. Z lica elewacji wyłania się w środkowej części ryzalit. Zdobi ją wgłębny portyk z trzema półkolistymi zamkniętymi kolumnowymi arkadami. Tuż nad portykiem widoczne są trzy okna, ujęte pilastrami dźwigającymi fryz. Ryzalit zakończony jest trójkątnym przyczółkiem.

• Gminny Program Opieki na Zabytkami Gminy Sicienko na lata 2018-2021

Opracowanie: Nina Herzberg-Zielezińska

Zdjęcia:

• Michał Piotrowski, 2022