Dwór w Dębogórze

Pierwsza wzmianka o wsi Dębogóra pochodzi z 1347 r. Była ona wówczas lennem rycerskiego rodu von Brausenhauer. W 1550 r., po śmierci ostatniego członka rodu, nowym właścicielem majątku został Jan Falcke, kanclerz księcia szczecińskiego.

W XVIII w. majątek należał do margrabiego Fryderyka Wilhelma von Hihenzollerna, właściciela majątków w Swobnicy i Schwedt. W 1783 r. dzierżawcą majątku została rodzina Schmidtów. Do 1810 r. Dębogóra była własnością korony pruskiej. Potem właścicielem był dr Karol Cranz. W 1835 r. majątek odziedziczył jego zięć, Francuz Jean Louis Coste, landrat powiatu gryfińskiego. W rękach Costów majątek pozostał do 1945 r. Ostatnim właścicielem był Walter Coste.

Do dziś zachowały się jedynie ruiny dworu z budowanego w połowie XIX w. w miejscu starej siedziby rycerskiej. Jest to dwukondygnacyjny budynek założony na rzucie prostokąta, z wysuniętym ryzalitem poprzedzonym gankiem, kryty dachem dwuspadowym.

Po 1945 r. dwór przejął PGR, który użytkował go do 1989. Od tego czasu dwór był nieużytkowany. Został wydzierżawiony spółce LEVG z Gardna.

• Józef Pilch, Stanisław Kowalski, Leksykon zabytków architektury Pomorza Zachdoniego i ziemi lubuskiej, Warszawa 2012.
• Maciej Burdzy, Pałac Dargosław, dostęp online
• Kazimiera Kalita Skwirzyńska, Karta Biała, 1998, www.zabytek.pl

Opracowała: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: Maciej Brudzy, 2013, Pomeranica (udostępniono za zgodą)