Twój koszyk jest pusty

Pałac w Bejscach

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo świętokrzyskie, powiat kazimierski, gmina Bejsce

Rodzaj obiektu:
Pałac
Stan zachowania:
Odrestaurowany
Zastosowanie:
Dom Opieki Społecznej
Zespół:
pałacowy
Skład zespołu:
pałac, park i ogród
Numer rejestru:
A.174/1-3
Data wpsiu:
3 Cze, 1932

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!

Zapoznaj się z historią pałacu w Bejscach

Przeczytaj więcej informacji o pałacu w Bejscach. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia i pałac

Bejsce istniały już w X wieku, kiedy znajdował się tu gródek rycerski. Na przełomie XVI i XVIII wieku w Bejscach znajdował się drewniany dwór. Należał on do możnego rodu Firlejów herbu Lewart. Kolejnymi właścicielami zostali Potoccy herbu Pilawa, Hieronim ks. Sanguszko herbu Pogoń Litewska i rodzina Badenich.

W 1802 roku na miejscu starego drewnianego dworu, ówczesny właściciel Marcin Badeni, ufundował klasycystyczny pałac. Budynek zaprojektował architekt Jakub Kubicki.

Pałac to budynek kryty czterospadowym dachem. Założony został na planie prostokąta. Cały obiekt jest podpiwniczony. Do pałacu wiedzie czterokolumnowy portyk. Podobnie trzyosiowy ryzalit z tyłu budynku, który jest zwieńczony trójkątnym tympanonem.

Pomieszczenia pałacu znajdujące się na piętrze są niższe od sal na parterze. Pierwotnie parter budynku pełnił funkcje reprezentacyjne, a na piętrze znajdowała się biblioteka, archiwum, gabinet syna Marcina Badeniego oraz pokoje sypialne. Większość pałacowych zbiorów, które znajdowały się w bibliotece, zaginęła w czasie II wojny światowej. Niektóre dokumenty i księgi, zostały przekazane do archiwów warszawskich.

Z tyłu pałacu w przyziemiu wybudowano sztuczną grotę z głazów wapiennych. Jest ona połączona krętymi schodami z obszernym, wysokim na dwie kondygnacje salonem. W bogato zdobionych, alabastrowych ścianach tego pomieszczenia mieszczą się półkoliste wnęki. Znajdujące się pomiędzy nimi ściany upiększają medaliony przedstawiające muzy. Uwagę przykuwa także dekoracja sufitu – efektowna, stiukowa. W salonie zachował się oryginalny parkiet. Posadzka ułożona została w piękne koncentryczne wzory z różnokształtnych deszczułek dębu o różnych odcieniach. W środkowym części użyto na przemian gruszy, dębu i jesionu. W kilku pomieszczeniach znajdujących się na parterze pałacu, można podziwiać dekoracje stiukowe i marmurowe kominki. Na jasnożółtych ścianach salonu wymalowano dekoracyjne pola, które wypełniono malunkami skrzydlatych geniuszów, ptaków, gryfów, amorków, rogów obfitości. Na środku podłużnych ścian umieszczono owalne medaliony, w których niebieskim tłem zaznaczono kobiece figury, które ukazują muzy. Na białym tle wymalowano dwa białe sfinksy, które zdobią wypełnienia nad drzwiami. Gzymsy podziałowe występują przy oprawie okiennej i obejmują je dekoracyjnie. Na drzwi prowadzące do salonu opuszczono główki meduz w środkowych polach. Gabinet owalny ma zaokrąglone ściany, a na suficie pas fryzu ornamentacyjnego, o podobnych motywach jak w salonie. Cztery ściany, które wcześniej zdobiły malunki zostały zamalowane i pozostawiono jedynie ornamentacyjne ramy. Pokój między gabinetem a salonem ma ściany udekorowane sztukaterią koronkową i stiukiem wapiennym zwanym lustrzanym. Na piętrze mieszczą się mniejsze i niższe pokoje na całej przestrzeni z wyłączeniem miejsca, zajętego przez salon. Główne wejście do obiektu zostało zamurowane po 1945 roku. Dziś do wnętrza pałacu prowadzą boczne wejścia.

W latach 1945-47 w pałacu mieściła się szkoła rolnicza. Kolejno w latach 1952-56 prowadziły tu dom opieki nad starszymi osobami siostry sercanki z Krakowa. W 1956 roku budynek został zaadaptowany na potrzeby Domu Pomocy Społecznej. W 2005 roku w pałacu przeprowadzono remont. Niektóre pomieszczenia, znajdujące się na parterze, są udostępnione dla zwiedzających.

Ciekawostka
  • Na belkowaniu pałacu, jego właściciel Marcin Badeni, polecił wyryć napis „Praca nadała spoczynek”.

Źródła wiedzy
  • Rafał Jurkowski, Pałace Świętokrzyskie. Dzieje-atrakcje-sekrety. Przewodnik, Warszawa 2019.
  • Tadeusz Szydłowski i Tadeusz Stryjeński, O pałacach wiejskich i dworach z epoki po Stanisławie Auguście i budowniczym królewskim Jakubie Kubickim, Kraków 1925 r.

Opracowanie: Nina Herzberg-Zielezińska, zdjęcie: Arkadiusz Kuć, 2013 r. (oryg. źródło: fotopolska; udostępniono za zgodą autora).

Więcej obiektów w gm. Bejsce

logo dwory i pałace polski

Copyright © 2020 Dwory i Pałace Polski. Powered by Indico S.C.  & Joomla! CMS 

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Znajdż nas na:

Instagram Facebook Facebook youtube

Kontakt

Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509

Kontakt z redakcją:

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.