Dwór, który Jakub Kazimierz Haur, autor Ziemiańskiej generalnej Oekonomiki z 1679 roku, nazwałby bez wątpienia „pańskim” w odróżnieniu od skromniejszych dworów „chudopacholskich”. I nie szkodzi, że wzniesiony został zapewne w pierwszej połowie XVIII wieku, a więc kilkadziesiąt lat po opublikowaniu Haurowskiego podręcznika. Typ dworu „pańskiego”, pozbawionego części czeladnej, z sienią na osi, przetrwał do XIX stulecia, przywdziewając jedynie klasycystyczny kostium. Na planie zbliżonym do kwadratu, parterowy, nakryty czterospadowym dachem z dwukolumnowym „zakopiańskim” gankiem poprzedzającym wejście, wystawionym w ostatnich latach w miejscu murowanej sionki. Witkiewiczowskie koncepcje zakopiańszczyzny jako stylu narodowego zostały, jak się wydaje, mniej lub bardziej świadomie uwzględnione w sposobie ukształtowania tego sztandarowego dla stylu polskiego motywu, jakim jest kolumnowy portyk.