Już w średniowieczu w bezpiecznym miejscu otoczonym rozlewiskami i bagnami rzeki Wkry stała tu rycerska fortalicja rodu Prawdziców z Gulczewa zwanych Sieprskimi. Po wygaśnięciu rodu i przejściu Bieżunia z końcem XVI wieku do Kretkowskich Jan Kretkowski, wojewodzic brzesko-kujawski, rozpoczął przekształcanie siedziby. W pierwszych dziesięcioleciach XVII wieku założył wały ziemne na planie czworoboku z narożnymi bastionami. We wnętrzu pojawiał się murowany zapewne dwór, któremu towarzyszył kwaterowy ogród renesansowy. W efekcie powstało niewielkie, ale nowoczesne założenie typu palazzo in fortezza, spotykane w Polsce w pierwszej połowie XVII wieku, by wspomnieć najwspanialsze z nich na kresach Rzeczpospolitej, jak Złoczów, Zbaraż czy bardziej już pałacowe Podhorce, ale również skromniejszy w skali wielkopolski Zbąszyń. Kolejny dwór, na miejscu lub w wyniku gruntownej przebudowy dworu Kretkowskich, zbudował kanclerz wielki koronny Andrzej Zamoyski w latach 1766–1780. Niewykluczone, że zachowany do dziś jego korpus ujmowały pierwotnie po obu stronach skrzydła, zamykające czworoboczny cour d’honneur. Skrzydła te miałyby być rozebrane w drugiej połowie XIX wieku. Budynek raz jeszcze został przekształcony około połowy XIX stulecia przez Adama Wołowskiego. Wówczas w elewacjach bocznych pojawiły się ostrołukowe blendy i wnęki okienne, które kojarzone z gotykiem mają sugerować – podobnie jak w Zameczku w Radziejowicach – „starożytność” siedziby. Rezydencja wzniesiona przez Zamoyskiego i przekształcona przez Wołowskiego to budowla parterowa, nakryta dachem naczółkowym, z jednoosiowymi skrajnymi płytkimi ryzalitami w obu elewacjach i wysoko wyniesionym trójkondygnacyjnym ryzalitem części środkowej zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Boniowane elewacje i brak jakiegokolwiek detalu architektonicznego dają wrażenie surowości budynku. Podobny charakter ma wzniesiony w czasach Zamoyskiego, a zachowany dziś w ruinie pawilon, zamieniony w XIX wieku na spichlerz. Obok nowsza oficyna. Około roku 1912 podjęto decyzję o całkowitej rozbiórce rezydencji. Pod naciskiem opinii publicznej odstąpiono jednak od tego zamiaru.
22 listopada 2019 roku Województwo Mazowieckie nabyło w drodze kupna prawo własności nieruchomości budynkowej: pałac o kubaturze 10.957 m3, oficyna I o kubaturze 3.569 m3 , oficyna II zwana „Arianką” o kubaturze 1.415 m3 oraz prawo użytkowania wieczystego gruntu o łącznej powierzchni 12,4619 ha położonej przy ul. Zamkowej w Bieżuniu. W dniu 25 maja 2020roku na mocy umowy użyczenia Województwo Mazowieckie oddało Muzeum Wsi Mazowieckiej w Sierpcu do bezpłatnego używania prawo użytkowania wieczystego w/w nieruchomości. Prace rewitalizacyjne rozpoczęto w sierpniu 2020 roku. Opracowany został projekt tymczasowego zabezpieczenia dachu i ścian pałacu oraz oficyny I , a także murów arianki, na podstawie którego wykonane zostały roboty budowlane. Wybudowano tymczasowe zabezpieczenia dachów mające na celu ochronę obiektów przed wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych. Wykonane zostało też prowizoryczne ogrodzenie obiektów, aby utrudnić dostęp osobom nieupoważnionym. W trakcie opracowywana jest dokumentacja przedprojektowa oraz prowadzone są badania m.in. architektoniczne, konserwatorskie, archeologiczne, dendrologiczne, które pozwolą określić stan zachowania zespołu pałacowego. Zebrane materiały będą stanowiły punkt wyjścia dla stworzenia programu funkcjonalno – użytkowego dla zabytku, opracowania założeń projektowych i wykonania dokumentacji budowlanej oraz prowadzenia dalszych prac. Realizacja całego zakresu zadania planowana jest na lata 2020 – 2025.
Sklep
Ogłoszenia
