Pierwotny parterowy dwór, wzniesiony w 1876 roku dla Aleksandra i Józefy Pauliny Ihnatowiczów, został najpierw w 1931 roku dostosowany do potrzeb domu zakonnego, a następnie nadbudowany o piętro po 1980 roku. Jest to dziś budowla piętrowa, ze środkowym ryzalitem zwieńczonym trójkątnym frontonem i poprzedzonym filarowo-arkadowym gankiem, na którym taras. Środkowy ryzalit w elewacji ogrodowej został rozbudowany, by pomieścić kaplicę. Urozmaiceniem pierwotnej siedziby Ihnatowiczów była niewątpliwie trójkondygnacyjna wieża na rzucie kwadratu, artykułowana w górnej kondygnacji arkadkami i zwieńczona pseudoattykową ścianką. Bliższa jest ona włoskim wieżom-belwederom niż średniowiecznym wieżom feudalnym. „Wieżowa” dobudówka z drugiej strony pochodzi zapewne również z wcześniejszego czasu. Na budyn-ku niski dach czterospadowy, na wieży i przybudówce – niski namiotowy.