Obecny kształt dworu w Chajętach-Jaktorach jest wynikiem przebudowy pierwotnego budynku z około 1827 roku, podjętej w 1912 roku przez architekta Tadeusza Zielińskiego (1883–1925) dla Jeleniewskich. Zieliński nadbudował piętro, założył nowy czterospadowy dach, a przed wejściem wystawił nieco przysadzisty czterokolumnowy portyk w wielkim porządku, zwieńczony trójkątnym naczółkiem z ładnym płaskorzeźbionym alegorycznym przedstawieniem Świtu w tympanonie. Jego autorem jest najprawdopodobniej rzeźbiarz Bolesław Jeziorański, ówczesny właściciel dworu w Głuchach. Parter frontowej ogrodowej elewacji dworu boniowany, a jego okna zamknięte półkoliście. Na osi elewacji ogrodowej balkon wsparty na czterech kolumnach. Dwór utrzymany jest w duchu rodzącego się stylu polskiego. W 1913 roku Zieliński zdobędzie pierwszą nagrodę w konkursie na dwór Włodków w Niegowici w Małopolsce. Konkurs ten uznany zostanie za ważny moment w kształtowaniu się stylu polskiego.