Dwór w Wrotnowie

Autor: Dagmara Maraśkiewicz, 2016

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo mazowieckie, powiat węgrowski, gmina Miedzna

Rodzaj obiektu:	Dwór
Stan zachowania:	Zniszczony

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!

napisz do nas!

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zapoznaj się z historią dworu w Wrotnowie

Przeczytaj więcej informacji o dworze w Wrotnowie. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia

Pierwszy znajdujący się tu drewniany dwór został wzniesiony w 4 ćw. XIX w. przez Ostrowskich dla rządcy folwarku Wrotnów (przypuszczalnie dla Wiktora Słowikowskiego). W 1914 r. został nabyty z całym folwarkiem przez Władysława Słowika (zmienione nazwisko z Słowikowskiego), syna Wiktora.

Jeżeli forma dworu we Wrotnowie jest rzeczywiście efektem przebudowy z 1929 roku, byłby to najpóźniejszy przykład neogotyckiego kostiumu na Mazowszu. Czas średniowiecznych zamków z bajki skończył się ostatecznie z I wojną światową. Może więc powodów wyboru takiej właśnie formy należy szukać w romantycznej duszy fundatora? Parterowy, nakryty dwuspadowym dachem, z piętrową częścią środkową zwieńczoną minikrenelażem i ujętą czworobocznymi wieżyczkami. Podobne wieżyczki wieńczą naroża dworu oraz fi lary arkadowego ganku poprzedzającego wejście. Nad gankiem o wykrojonych w łuk odcinkowy arkadach taras obwiedziony balustradą. Pierwotny dwór powstał być może w drugiej połowie XIX wieku.

W 1826 r. folwark Wrotnów i Wrotnówek zostały wystawione na licytację.

Wrotnów był jednym z folwarków dóbr ziemskich Miedzna, należących do Jana Hrabi Butler. W 1836 r. w obwieszeniu spadkowym znajduje się informacja, że Wrotnów przekazany został na JW Maryannę z Markowskich Frankowskiej.

W 1859 r. dobra ziemskie Miedzyńskich po Janie Hrabi Butlerze są znowu wystawione na licytację.

Między 1939-1941 r. dwór stał się siedzibą dowództwa wojsk niemieckich. Po zakończeniu się II wojny światowej został częściowo zaadoptowany na młyn mechaniczny, potem elektryczny. Później częściowo zamieszkany. Od lat 80-tych XX w. obiekt jest nieużytkowany.

Obecnie opuszczony, u progu ruiny. Park częściowo zdziczały, częściowo zdewastowany. Obiekt niedostępny, widoczny z większej odległości jedynie w zimie.

Źródła wiedzy

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.

Korekta: Nina Herzberg-Zielezińska, na podstawie:

Dziennik Urzędowy Woiewództwa Podlaskiego. 1826, nr 22 + dod.
Dziennik Powszechny. 1836, nr 340
Kronika Wiadomości Krajowych i Zagranicznych. R. 4, 1859, [pierwsze półrocze], № 115
Gazeta Codzienna. 1858, nr 132
Kurjer Warszawski. 1858, nr 111 + dod.
Dziennik Urzędowy Woiewództwa Podlaskiego. 1837, nr 9 + dod.
Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego. 1858, № 105
Gazeta Rządowa Królestwa Polskiego. 1859, № 100
Dagmara Maraśkiewicz, Karta Biała, 2016, www.zabytek.pl

Zdjęcie: Dagmara Maraśkiewicz, Karta ewidencyjna zabytku nieruchomego, 2016 r.

Dwory i Pałace Wiejskie na Mazowszu

Powyższy opis pochodzi z publikacji Piotra Libickiego, pt. "Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu".

Wydawnictwo REBIS

Publikacja "Dwory i pałac wiejskie na Mazowszu" została wydana przez wydawnictwo REBIS.

Opis książki od wydawcy:

Przewodnik dokumentujący ziemiańskie siedziby; prawie 600 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego. Dwory i pałace wiejskie na Mazowszu to kolejna po bestsellerowych Dworach i pałacach wiejskich w Wielkopolsce książka-katalog-przewodnik poświęcona historycznym siedzibom ziemiańskim. W książce opisanych zostało 629 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego.

Współautor publikacji: Marcin Libicki
ISBN: 978-83-7301-826-6
Ostatnie wydanie: 2013 r.
Nakład książki został wyczerpany

Strona wydawnictwa

Autor książki: Piotr Libicki

Piotr Libicki (ur. 1973 r.), historyk sztuki, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, autor i współautor przewodników i książek, w tym serii poświęconej dworom i pałacom wiejskim w Wielkopolsce, w Małopolsce, na Mazowszu i na Podkarpaciu. W latach 1999-2009 współpracownik Telewizji Polskiej w Poznaniu, autor i współautor ponad 100 programów krajoznawczych i reportaży. W latach 2013-2015 gościnny wykładowca w Instytucie Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, a w latach 2018-2019 w Instytucie Historii Sztuki UAM. Od 2013 roku pełnomocnik Prezydenta Miasta Poznania ds. estetyki miasta.