Miejscowość wzmiankowana w XV wieku. W XVIII wieku własność Zielińskich, w tym w 1783 roku chorążyca Zielińskiego. W XIX wieku w rękach Hornowskich, od których w drugiej połowie stulecia jako wiano Stefanii Hornowskiej Łochów przeszedł do Medarda Downarowicza. Medard Downarowicz, urodzony w Łochowie w 1878 roku, syn Medarda i Stefanii Downarowiczów, niepodległościowy działacz socjalistyczny, skazany został w 1906 roku na katorgę. Minister kultury w rządzie Moraczewskiego w 1918 roku, ochotnik w wojnie 1920 roku, wiceprezydent Warszawy, zmarł w 1934 roku. Najprawdopodobniej w 1882 roku Łochów kupiony został przez Zdzisława Zamoyskiego i w 1917 lub 1918 roku przeszedł do Elżbiety z Zamoyskich, żony Eryka Kurnatowskiego, który tu gospodarował. Eryk Kurnatowski (1882–1975), działacz społeczny wśród polskich studentów w Belgii, a potem działacz spółdzielczości rolniczej powiatu pułtuskiego, walczył w I wojnie światowej. Po wojnie organizator spółdzielni i straży ogniowej oraz szkolnictwa w powiatach węgrowskim i radzymińskim, prezes Związku Ziemian powiatu radzymińskiego, delegat na kongres rolniczy w Paryżu w 1923 roku i kongres ekonomiczny w Rio de Janeiro w 1927 roku, w latach 1922–1927 senator RP. Majątek w późnych latach dwudziestych XX wieku należał do Elżbiety Kurnatowskiej i liczył 513 hektarów.