Pałac w stylu willi włoskiej został wzniesiony w 1855 roku dla budowniczego Alfonsa Ferdynandam Kropiwnickiego (1803–1881), według jego własnego projektu, na miejscu drewnianego dworu posadowionego na oryginalnych, zachowanych do dziś piwnicach Franciszka Paschalisa Jakubowicza. Rozległy, o zróżnicowanej bryle parterowej i piętrowej z piętrowym ryzalitem poprzedzonym gankiem wejściowym o czterech smukłych żeliwnych kolumnach wspierających balkon. Owe kolumny są przykładem jednych z pierwszych elementów żeliwnych, które zostały użyte w architekturze w Polsce w XIX w. Szczegółowe prace konserwatorskie doprowadziły do odkrycia pierwotnego jaskrawo-zielonego koloru kolumien na tle pastelowego obiektu. Miało to podkreślić ich użycie oraz wyjątkowość. Architekturę ożywia cylindryczna, trójkondygnacyjna, zwieńczona stożkowym hełmem wieża. Na jej parterze znajdował się gabinet, dekorowany klasycystyczną sztukaterią, z portretami w tondach i napisem nad drzwiami: „Przeszłość Przyszłości”. Wspomniane portrety to patronaci warszawskic liceów m. in. Poniatowski, Hoffmanowa, Bem, Śniadecki, Kopernik i Dąbrowski. Sam portal drzwiowy wraz z naoisem "Przeszłość Przyszłości" jest jednym z kilku tak pięknie zachowanych w Polsce. Jak podkreśla ówczesny właściciel obiektu, to dzięki ciężkiej pracy konserwatorów zabytków, dziś można podziwiać piękno opisywanej sali. Pałac nakryty jest dachami dwuspadowymi.
Niegdyś Zielonki, wzmiankowane już w XV wieku. W XVI wieku własność Zielińskich, w XVIII wieku kanclerza wielkiego koronnego, ordynata Andrzeja Zamoyskiego. Pod koniec XVIII w. wieś należała do króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Po jego śmierci majątek otrzymała w dożywocie jego żona - pani Grabowska. W 1788 r. dobra nabył Jakub Paschalis Jakubowicz herbu RAWICZ. W 1851 roku majątek kupił Alfons Ferdynand Kropiwnicki herbu SAS (1803–1881), budowniczy licznych warszawskich domów i restaurator wielu warszawskich budowli, autor dworca kolei Warszawsko-Terespolskiej na Pradze oraz bazaru za Żelazną Bramą. Za budynki wzniesione na pl. Ujazdowskim (w miejscu dzisiejszego parku) z okazji koronacji cesarza Mikołaja I na króla Polski w 1829 roku otrzymał brylantowy pieścień. Pałac był własnym pomysłem Alfonsa. Wykorzystał on w nim innowacyjne na tamte czasy neorenesansowe elementy żeliwne. Oryginalna, zachowana do dziś, blaszana chorągiewka z datą 1855, która wieńczy okrągłą wieżę, wskazuje na rok ukończenia Pałacu.
W 1875 r. Zielonki nabył Adam Gliszczyński herbu Jastrzębiec. Rozbudował on obiekt o parterową oficynę. Był gospodarzem pałacu do 1919 r. Kolejnym właścicielem był Józef Gliszczyński. Kolejnym właścicielem majątku był Józef Basiński herbu PROWOCZA wraz z żoną Antoniną. Dobra zostały znacznie rozparcelowane już w latach 30-tych. Jednak do 1944 stanowiły one jeszcze własność Basińskich, m. in. Antoniego Basińskiego, który był właścicielem pod koniec lat 20-tych.
Po 1945 r. majątek został przejęty przez państwo. W pałacu urządzono biura i mieszkania pracownicze, niszcząc przy tym historyczne przeznaczenie obiektu.
W 1997 r. pałac nabył stryjec herbowy Jakuba Paschalisa Jakubowicza, Zenon Marian Lasota herbu RAWICZ. Przez 10 lat w pałacu trwały żmudne prace remontwe pod nadzorem konserwatorów zabytków. Odtworzono dzięki temu porządek architektoniczny pałacu, a także odkryto oryginalną kolorystykę na podstawie zachowanych elementów i wykonywanych odkrywek.
Obecnie Pałac jest miejscem wielu artystycznych prezentacji i ważnym ośrodkiem kulturalno-edukacyjno-oświatowym rejonu Mazowsza, który popularyzuje w ciekawy sposób wiedzę historyczną czy kulturalną.
Sklep
Ogłoszenia
