Leon Feliks Goldstand, wnuk słynnego bankiera żydowskiego Leona Goldstanda, po pobycie w Petersburgu i studiach w Anglii, gdzie prócz wykształcenia zdobył towarzyską ogładę i nabrał zamiłowania do wyszukanych form życia towarzyskiego, wrócił do kraju, poślubił młodą Zofię z Karnkowskich i osiadł w 1903 roku w Zaborowie, we wznoszonym od 1901 roku efektownym pałacu. Miał więc wszystko, co tylko nowa arystokracja mogła sobie wymarzyć: pieniądze, wykształcenie, żonę wywodzącą się ze starych elit szlachecko-ziemiańskich i dobry adres na wsi. Również zaprojektowany przez spółkę architektoniczną Franciszka Bogusława Lilpopa i Karola Jankowskiego pałac w Zaborowie spełniał zapewne wszystkie oczekiwania Goldstanda – rezydencji okazałej, utrzymanej w jednym z kosmopolitycznych stylów, doskonale zaprojektowanej i świetnie wykonanej, nowocześnie rozplanowanej i luksusowo urządzonej. Nie były jej w stanie dorównać współcześnie wznoszone, stosunkowo skromne i znacznie mniej wygodne dwory i pałace starych elit ziemiańskich.
Pałac jest budowlą utrzymaną w duchu stylu francuskiego, piętrową, z mieszkalnym poddaszem ukrytym w mansardowym dachu. Na osi elewacji frontowej nieznacznie wyłamany ryzalit zwieńczony attyką-balustradką i szczytem tworzącym rodzaj dekoracyjnej kartuszowej oprawy owalnego okienka, zamkniętej motywem kobiecej maski. W wyraźnie secesyjnym świetnej klasy detalu architektonicznym, na który składają się również oprawy niektórych okien i okienek, wsporniki gzymsu środkowego ryzalitu w formie lwich głów z girlandami owoców i ich pękami zwisającymi z pyska, można dostrzec dzieło doskonałego warsztatu, godnego konkurowania z warsztatami Berlina, Paryża czy Wiednia. Parter budynku oraz naroża boniowane. Na osi poprzedzający wejście filarowo-kolumnowy ganek niosący taras. Kulminacyjnym motywem dekoracji elewacji ogrodowej jest wspaniałe termalne okno piętra, wieńczące trzyczęściowe porte-fenêtre parteru. Od południa do pałacu przylega oranżeria o dużych półkoliście zamkniętych oknach, zwieńczona attyką-balustradką i nakryta mansardowym dachem z lukarnami.
Wnętrza pałacu zostały podzielone na reprezentacyjny parter i mieszkalne piętro oraz poddasze. Osią kompozycji jest sień i obszerny dwukondygnacyjny hol, pełniący zapewne również funkcje recepcyjne. Po obu stronach sieni i holu umieszczono pokoje reprezentacyjne. Wygodę zapewniały liczne łazienki, toalety, a porządek nowoczesne szafy ścienne. Życia domowników i ich gości nie zakłócały nawet zapachy z kuchni, którą zgodnie z odwiecznym zwyczajem umieszczono w oddzielnym budynku – piętrowej, nakrytej mansardowym dachem kuchennej oficynie, połączonej z pałacem łącznikiem. Jej architektura, z wieżyczką nakrytą dekoracyjnym hełmem, przypomina nieco Zameczek w Radziejowicach. Czyżby Goldstand w ten sposób chciał stworzyć wrażenie, że budynek ten jest dawną siedzibą z czasem zastąpioną „barokowym” francuskim pałacem, jak uczyniono to w Górznie czy Skrzeszewach? Byłby to najpóźniejszy tego typu przypadek. Konsekwencją wyboru elementów kostiumu francuskiego przy kształtowaniu architektury pałacu w Zaborowie jest pięknie urządzony, dość regularny park schodzący tarasami do kanału tworzącego malowniczą oś widokową.
Zaborów, w XV i XVI wieku gniazdo i własność Zaborowskich. Stąd wywodził się kanonik krakowski ks. Jakub Zaborowski, żyjący na przełomie XV i XVI wieku, rektor Akademii Krakowskiej. W XVIII wieku własność Izbińskich, w tym w 1783 roku Placyda Izbińskiego, późniejszego łowczego mszczonowskiego, w końcu XIX wieku Łubieńskich, a od 1897 roku Leona Feliksa Goldstanda i jego żony Zofii z Karnkowskich. Leon Feliks Goldstand (1871–1926), ekonomista, dyplomata, ofiarny i gorący polski patriota, był synem Jana Goldstanda, dyrektora Banku Międzynarodowego w Petersburgu, wnukiem Leona Goldstanda, słynnego warszawskiego bankiera pochodzenia żydowskiego, założyciela domu bankowego „L. Goldstand”. Leon Feliks Goldstand był przed I wojną światową jednym z wybitniejszych członków Stronnictwa Polityki Realnej, włączył się w prace Rady Regencyjnej. W 1920 roku został konsulem generalnym RP w Londynie, a w 1924 roku radcą legacyjnym przy rządzie włoskim. Po śmierci Leona Feliksa Goldstanda w 1926 roku aż do 1939 roku właścicielką była jego córka Janina Górska. Majątek w końcu lat dwudziestych liczył 671 hektarów.
Dom i ładny park w dobrym stanie. Obiekt niedostępny, częściowo widoczny z większej odległości. Własność prywatna.
Sklep
Ogłoszenia
