Kampinos niegdyś zwany był Białe Miasto, wzmiankowane w 1377 roku, a także Kapinos. Od 1508 roku własność Radziejowskich, później starostwo, a około 1771 roku w rękach Franciszka Branickiego, łowczego koronnego. Od 1776 roku we władaniu Ludwika Gutakowskiego (ur. 1738), podkomorzego królewskiego i podczaszego witebskiego, starosty kampinoskiego. Ludwik Gutakowski, poseł na Sejm Czteroletni, patriota, prezes Rady Ministrów i Rady Stanu za czasów Księstwa Warszawskiego, współtworzył Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Warszawie. Zmarł w 1811 roku i pochowany został w podziemiach kościoła św. Krzyża w Warszawie. W pierwszej połowie XIX wieku Kampinos był własnością Adama Brońca, wielkiego marszałka dworu cesarsko-królewskiego polskiego, i jego żony Marianny z Dorpowskich primo voto Grudzińskiej, od 1838 roku Michała Staszewskiego, naczelnika sekcji ekonomicznej w rządzie gubernialnym mazowieckim, od 1878 roku Romualda Nowickiego, później Adama de Verbno Łaszczyńskiego, a w 1909 roku Tadeusza Fiszera. W okresie międzywojennym znajdował się tu dom wypoczynkowy dla nauczycieli