Dwór parterowy, nakryty dachem dwuspadowym, z obszernymi piętrowym skrzydłami z obu stron. Na osi szeroki czterokolumnowy portyk zwieńczony wysokim trójkątnym frontonem z dużym półkolistym otworem w tympanonie. Budynek ten jest dobrym przykładem częstej przemiany polskiego dworu na przestrzeni lat. Pierwotnie najstarszą częścią był korpus budynku, pochodzący zapewne z początków XIX wieku. Najprawdopodobniej około połowy XIX stulecia, kiedy dwór okazał się zbyt ciasny, dobudowano dwa skrzydła. W końcu, w okresie międzywojennym lub krótko przed I wojną światową, na fali stylu polskiego do dworu dobudowano kolumnowy ganek, zgodnie z przekonaniem, że prawdziwie polski dwór obejść się bez niego nie może. Niewykluczone, że wówczas również wymieniono dziewiętnastowieczne ściany korpusu, zachowując jednak jego pierwotną bryłę.