Dość chaotyczny kształt pałacu zwanego dworem w Skotnikach w publikacji Pana Libickiego, wzniesionego dla Łuszczewskich z końcem XVIII lub w pierwszej połowie XIX wieku, jest wynikiem dwóch przebudów. Najpierw, po połowie XIX stulecia, został on przebudowany przez budowniczego Józefa Borettiego, a następnie około 1900 roku rozbudowany i nadbudowany przez architekta Apoloniusza Pawła Nieniewskiego. Od ogrodu widoczne są wyraźnie dwie zasadnicze części: parterowe skrzydło – pozostałość dworu Łuszczewskich, i regularny, piętrowy korpus z półkolistym parterowym aneksem na osi – część przekształcona przez Nieniewskiego, a wzniesiona przez Borettiego. Trójkondygnacyjna wieża i piętrowy ryzalit nadały siedzibie charakter nieregularnej willi włoskiej. Ryzalit, zwieńczony trójkątnym naczółkiem z datą ukończenia przebudowy Borettiego – rokiem 1862, poprzedza czterokolumnowy ganek niosący balkon. Apoloniusz Paweł Nieniewski (1856–1922), absolwent Politechniki Ryskiej oraz uczelni Paryża i Wiednia, prócz dworu w Skotnikach wzniósł pałac w Woli Boglewskiej oraz dwory w Lechanicach i Palczewie.