Podziel się:

Dwór w Strugach

Autor: Piotr Libicki

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo mazowieckie, powiat sochaczewski, gmina Teresin

Rodzaj obiektu:	Dwór
Zastosowanie:	opuszczony, dostępny z zewnątrz
Stan zachowania:	Niszczejący
Zespół:	dworsko-parkowy
Skład zespołu:	dwór, park, aleje, budynek biura, rządcówka, czworak, obora
Numer rejestru zabytków:	620 A (dwór), 581 A (park)
Data wpisu:	28 Lip, 1983
Gminna ewidencja zabytków:	dwór, park, budynek biura, rządcówka, czworak, obora

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!

napisz do nas!

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Zapoznaj się z historią dworu w Strugach

Przeczytaj więcej informacji o dworze w Strugach. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia

Strugi w XVIII wieku były własnością Łuszczewskich, w tym w 1783 roku kasztelana rawskiego Macieja Łuszczewskiego. W drugiej połowie XIX wieku właścicielami majątku była rodzina Kronenbergów. Leopold Kronenberg był pierwszym właścicielem Strug z tego rodu. Następnie dobrami zarządzał jego syn – Leopold Julian Kronenberg. Jego żoną była siostra słynnych śpiewaków braci Reszke – Józefina Reszke. Kolejnymi właścicielami Strug zostali Glezmerowie, w tym w 1909 roku Stanisław Glezmer. Od 1937 roku majątek był w posiadaniu Mikołaja Grzybowskiego.

Dwór

Murowany dwór w Strugach został wzniesiony przez Leopolda Kronenberga w XIX wieku. Budynek nie przetrwał w oryginalnym kształcie do czasów współczesnych. Kolejny właściciel – Stanisław Glezmer dokonał gruntownego remontu dworu. Znacznie uprościł on detal architektoniczny, co nadało budowli delikatnie modernistyczny rys. Budynek jest nieregularny, zestawiony z parterowych i piętrowych części. Nakryty jest dachami dwuspadowymi z okapami oraz jest pozbawiony wyraźnego korpusu. Wejście do dworu poprzedza filarowy ganek nakryty płaskim dachem. Najbardziej oryginalny w budowli jest parterowy Pawilon Japoński, który został dostawiony do jednego z krótkich boków dworu. Wnętrze pawilonu było pierwotnie pokryte japońskimi matami i wyłożone ciemną dębową boazerią z półeczkami, na których wystawione były japońskie osobliwości kolekcji inżyniera Glezmera. W 1919 roku owa kolekcja trafiła do Muzeum Narodowego w Warszawie.

Źródła wiedzy