Wzniesiony około 1870 roku dla Władysława Tomickiego pałac spalił się w 1914 roku. Odbudowany został przez ówczesnego właściciela Romana Donimirskiego w nowych, zapewne neobarokowych formach, choć niewykluczone, że z zachowaniem pierwotnego kształtu z wyodrębnioną w narożu elewacji ogrodowej wieżą. I ten budynek padł ofiarą pożaru w 1971 roku. Po kolejnej odbudowie zmieniono układ wnętrz i zapewne wygląd elewacji. Wzniesiono również parterowe skrzydło oraz sąsiedni budynek. Korpus dworu składa się z części parterowej nakrytej dachem mansardowym oraz części piętrowej, skrajnej, lekko zryzalitowanej i nakrytej dachem trójspadowym. W mansardowym dachu umieszczono artykułowane lizenami i zwieńczone trójkątnymi naczółkami liczne wystawki dachowe. W narożniku elewacji ogrodowej zachowała się trójkondygnacyjna wieża nakryta niskim dachem namiotowym. Wejście przez szeroki podcień o dwóch kolumnach na wysokich cokołach. Naroża korpusu, piętrowy ryzalit i wieża opięte boniowanymi lizenami. Park zaprojektował w 1870 roku belgijski ogrodnik Kamil Jammé. Rok później rozplanował park przy dworze w niedalekiej Żelazowej Woli.