Na początku XIX wieku Jeżówka należała do Jana Pawła Łuszczewskiego (1764––1812), który w latach 1788–1789 pełnił funkcję sekretarza Sejmu Czteroletniego, a w czasach Księstwa Warszawskiego sprawował urząd ministra spraw wewnętrznych i religijnych. Około połowy XIX wieku właścicielem był Michał Łuszczewski, radca Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego. W końcu XIX wieku własność Woronieckich, w tym w latach dwudziestych XX wieku księcia Pawła Woronieckiego. Majątek liczył wówczas 674 hektary. W 1937 roku Jeżówkę nabył Karol Ruszczyński z Kujaw z żoną Marią z Wierusz-Kowalskich. W rękach Ruszczyńskich Jeżówka pozostała do końca. Maria Ruszczyńska (1887–1978), żona Karola Ruszczyńskiego, jest autorką bardzo interesującego pamiętnika, którego rękopis znajduje się we wrocławskim Ossolineum. Karol Ruszczyński (ur. 1882), właściciel Jeżówki, został zamordowany przez Rosjan w Katyniu w 1940 roku. Syn Karola i Marii Ruszczyńskich Józef (ur. 1918), żołnierz AK batalionu „Jeleń”, poległ w powstaniu warszawskim 2 września 1944 roku.