Dwór wzniesiony w pierwszej połowie XIX wieku, być może w pierwszej tercji stulecia, dla Ludwika Wężyka-Rudzkiego i przebudowany zapewne po 1902 roku, kiedy stanowił własność Władysława Suskiego. Bez wyrazistego charateru, parterowy, nakryty dachem czterospadowym, ze skrajnymi ryzalitami w obu elewacjach. Wejście, umieszczone niesymetrycznie, zamknięte półkoliście, podobnie jak sąsiadujące okienka. Wszystkie elewacje boniowane, zwieńczone gładkim fryzem i gzymsem, a naroża ryzalitów opilastrowane.