W pierwszej połowie XIX wieku Stok Lacki był własnością Rostworowskich, a w drugiej połowie stulecia i jeszcze na początku XX wieku Wyszomirskich, w tym Józefa Wyszomirskiego. W okresie międzywojennym własność Skarbu Państwa Polskiego.

Pałac wzniesiony w 1875 roku dla Wyszomirskich przez Bolesława Pawła Podczaszyńskiego (1822–1876), autora m.in. neogotyckich wnętrz pałacu-zamku w Starejwsi oraz niewielkiego dworu w Gałkach, uznanego teoretyka i historyka architektury, profesora Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, autora cenionych prac z zakresu architektury i sztuki, w końcu kolekcjonera. Eklektyczny, o przeważających cechach neorenesansowych, piętrowy, z ryzalitem w części środkowej zwieńczonym attykową ścianką i poprzedzonym czterokolumnowym portykiem niosącym taras. Skrajne osie lekko zryzalitowane i na poziomie piętra ujęte jońskimi pilastrami. Podobne pilastry o jońskich kapitelach rozdzielają półkoliście zamknięte okna górnej kondygnacji środkowego ryzalitu. Pozostałe okna piętra dekorowane odcinkowymi gzymsami wspartymi na konsolkach. Kondygnacje rozdzielone gzymsem kordonowym, a elewacje zwieńczone gzymsem modylionowym. Przyziemie boniowane. Ta szeroka gama architektonicznych motywów uświadamia nam wielki kunszt dziewiętnastowiecznych projektantów i rzemieślników – kunszt oparty na wiedzy i sumiennej edukacji, który owocował często dziełami pretensjonalnymi, przeładowanymi nadmiarem form i zbytnią dekoracyjnością. Pałac w Stoku Lackim zdaje się nie przekraczać granicy dobrego smaku, choć nie jest od niej zbytnio oddalony.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki