W XVIII wieku Łysów być może należał do Kuczyńskich, a na początku XIX wieku do Tadeusza Matuszewicza, posła na Sejm Czteroletni, późniejszego ministra skarbu Księstwa Warszawskiego. W 1821 roku wraz z ręką Zofii Matuszewiczówny, córki Tadeusza Matuszewicza, przeszedł do Ludwika Kickiego (1791––1831), adiutanta księcia Józefa Poniatowskiego, weterana wojen napoleońskich, odznaczonego przez Napoleona w Moskwie krzyżem Legii Honorowej. W bitwie pod Lipskiem w 1813 roku wraz z księciem Józefem skoczył w nurt rzeki Elstery i mając więcej szczęścia niż książę, choć ranny, przedostał się na drugi brzeg. Po utworzeniu Królestwa Kongresowego przez pewien czas był adiutantem polowym księcia Konstantego. Na wieść o przygotowywanym spisku, który zainicjował powstanie listopadowe, miał zawołać: „Pistolety i pałasz są u mnie gotowe... do was należę, będę wasz aż do śmierci”. Poległ po bohaterskich bojach w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku, ugodzony pociskiem artyleryjskim. Juliusz Kossak namalował obraz przedstawiający żołnierzy zgromadzonych wokół osuwającego się z konia generała Kickiego. Od 1838 roku właścicielem Łysowa był Franciszek Dobrzyński. Od początku XX wieku własność Humnickich, w tym w 1909 roku Ignacego Humnickiego, a w końcu lat dwudziestych również Ignacego Humnickiego. Majątek liczył wówczas 885 hektarów. Potem w rękach Ludwika Humnickiego.