Twój koszyk jest pusty
Liczba produktów w koszku: 0.
Lokalizacja: województwo mazowieckie, powiat siedlecki, gmina Przesmyki
Rodzaj obiektu: | Dwór |
Stan zachowania: | Ruiny |
Przeczytaj więcej informacji o dworze w Łysowie. Poznaj jego historię. Miłego czytania!
W XVIII wieku Łysów być może należał do Kuczyńskich, a na początku XIX wieku do Tadeusza Matuszewicza, posła na Sejm Czteroletni, późniejszego ministra skarbu Księstwa Warszawskiego. W 1821 roku wraz z ręką Zofii Matuszewiczówny, córki Tadeusza Matuszewicza, przeszedł do Ludwika Kickiego (1791––1831), adiutanta księcia Józefa Poniatowskiego, weterana wojen napoleońskich, odznaczonego przez Napoleona w Moskwie krzyżem Legii Honorowej. W bitwie pod Lipskiem w 1813 roku wraz z księciem Józefem skoczył w nurt rzeki Elstery i mając więcej szczęścia niż książę, choć ranny, przedostał się na drugi brzeg. Po utworzeniu Królestwa Kongresowego przez pewien czas był adiutantem polowym księcia Konstantego. Na wieść o przygotowywanym spisku, który zainicjował powstanie listopadowe, miał zawołać: „Pistolety i pałasz są u mnie gotowe... do was należę, będę wasz aż do śmierci”. Poległ po bohaterskich bojach w bitwie pod Ostrołęką 26 maja 1831 roku, ugodzony pociskiem artyleryjskim. Juliusz Kossak namalował obraz przedstawiający żołnierzy zgromadzonych wokół osuwającego się z konia generała Kickiego. Od 1838 roku właścicielem Łysowa był Franciszek Dobrzyński. Od początku XX wieku własność Humnickich, w tym w 1909 roku Ignacego Humnickiego, a w końcu lat dwudziestych również Ignacego Humnickiego. Majątek liczył wówczas 885 hektarów. Potem w rękach Ludwika Humnickiego.
Wielka szkoda, że tylko kilka kamieni i cegieł pozostało z pięknego, prawdziwie polskiego rozłożystego dworu, malowniczo usytuowanego na wzniesieniu powyżej miejscowości, z widokiem na osiemnastowieczną cerkiew greckokatolicką. Dwór wzniesiony został w końcu XVIII lub na początku XIX wieku zapewne dla Tadeusza Matuszewicza i składał się z parterowego, nakrytego czterospadowym dachem korpusu połączonego krótkimi łącznikami z usytuowanymi po obu jego stronach oficynami zamykającymi podwórze. Środkowa część dworu, zryzalitowana i zwieńczona trójkątnym naczółkiem, poprzedzona byłą filarowym gankiem, zamienionym z czasem na werandę. Dwór znikł bezpowrotnie, podobnie jak około 20–30% mazowieckich rezydencji. W większości budowane z drewna, kryte gontem, a nawet strzechą, miały znacznie mniejsze szanse na przetrwanie niż zwykle murowane dwory wielkopolskie, których przetrwało 85–90%.
Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki
Powyższy opis pochodzi z publikacji Piotra Libickiego, pt. "Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu".
Publikacja "Dwory i pałac wiejskie na Mazowszu" została wydana przez wydawnictwo REBIS.
Opis książki od wydawcy:
Przewodnik dokumentujący ziemiańskie siedziby; prawie 600 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego. Dwory i pałace wiejskie na Mazowszu to kolejna po bestsellerowych Dworach i pałacach wiejskich w Wielkopolsce książka-katalog-przewodnik poświęcona historycznym siedzibom ziemiańskim. W książce opisanych zostało 629 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego.
Współautor publikacji: Marcin Libicki
ISBN: 978-83-7301-826-6
Ostatnie wydanie: 2013 r.
Nakład książki został wyczerpany
Piotr Libicki (ur. 1973 r.), historyk sztuki, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, autor i współautor przewodników i książek, w tym serii poświęconej dworom i pałacom wiejskim w Wielkopolsce, w Małopolsce, na Mazowszu i na Podkarpaciu. W latach 1999-2009 współpracownik Telewizji Polskiej w Poznaniu, autor i współautor ponad 100 programów krajoznawczych i reportaży. W latach 2013-2015 gościnny wykładowca w Instytucie Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, a w latach 2018-2019 w Instytucie Historii Sztuki UAM. Od 2013 roku pełnomocnik Prezydenta Miasta Poznania ds. estetyki miasta.
Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509
Kontakt z redakcją: