Rekonstruowany obecnie dwór wzniesiony został w drugiej połowie XVIII wieku zapewne dla Ossolińskich. Pierwotnie utrzymany był, jak możemy się domyślać, w formach barokowych. Parterowy, nakryty być może mansardowym dachem wpisywał się w charakter późnobarokowego założenia, na które składały się również efektowna brama wjazdowa, dwie oficyny i park. W wyniku kolejnych przebudów i restauracji z XIX i XX wieku otrzymał ostatecznie charakter klasycystyczny: z początkiem XIX stulecia do dworu dostawiono trójarkadowy filarowy ganek zwieńczony trójkątnym naczółkiem, a potem zapewne zmieniono dach na czterospadowy. W związku z barokową tradycją osiowej kompozycji zastanawia sposób usytuowania dworu frontem na park. Może jest to zapowiedź sentymentalnych, otwartych na park kompozycji końca XVIII wieku? Może też wiązało się to z istnieniem w tym miejscu wcześniejszej siedziby? Do dworu w Niwiskach prowadzi efektowna brama, z częścią środkową wyższą, zamkniętą półkoliście, ujętą spływami i zwieńczoną falistym szczytem z owalnym prześwitem. Przy niej, w ciągu muru, zachowała się jedna z oficyn, parterowa, na planie zbliżonym do kwadratu, nakryta dachem mansardowym. Obie budowle powstały w drugiej połowie XVIII wieku. Ciekawym i zagadkowym reliktem jest piaskowcowy filar na dawnym gazonie, pochodzący z XVII wieku, z głowicą ozdobioną rzeźbionymi herbami Junosza i Szeliga oraz dwoma tarczami z zarysem orła.