Rekonstruowana od fundamentów siedziba powstała w drugiej połowie XVIII wieku dla rodziny Grzybowskich. Jej ukończenie wiąże się z widniejącą niegdyś w elewacji ogrodowej datą 1786 roku, kiedy właścicielem Żeliszewa był Józef Grzybowski. Była to pierwotnie budowla parterowa, z piętrowymi, trójbocznymi ryzalitami na osi obu elewacji – węższym od frontu i szerszym od ogrodu oraz skrajnymi jednoosiowymi ryzalitami w elewacji ogrodowej. Korpus budynku, podobnie zapewne jak ryzality, nakryty był dachem mansardowym. Barokowy w formach dwór był więc efektowniejszą stroną skierowany na park, czym zapowiadał odwrócone od wsi klasycystyczne rezydencje w rodzaju Młochowa czy Tułowic. To jakby symboliczne odwrócenie było znakiem czasu, dokonanej wraz z oświeceniem rewolucji, która pozbawiła właściciela miejscowości, przynajmniej w ideowo-symbolicznym wymiarze, jego patriarchalnej roli. To jak toutes proportions gardées zamurowywane w Wielkopolsce po wojnie wejścia do domów od ulicy – znak słabnących społecznych więzi i wspólnego życia „na progu domu”. W okresie międzywojennym dwór został nieszczęśliwie przebudowany: nadbudowano piętro, a w elewacji frontowej wieloboczny ryzalit zastąpiono płaskim ryzalitem zwieńczonym trójkątnym frontonem. Odebrało to budowli i proporcje, i urodę, a nade wszystko jej późnobarokowy jeszcze wdzięk. Wnętrza, których osią była sień i salon od ogrodu, dekorowały pierwotnie klasycystyczne polichromie o motywach roślinnych i rogów obfitości z profilowymi portretami w medalionach. Częścią założenia był park, którego regularny osiemnastowieczny układ został z początkiem XIX wieku wzbogacony o piękną widokową oś z obszerną polaną i wydłużonym stawem, podobnie jak krajobrazowe parki w Świdnie czy Młochowie.
Dawniej Żeliszew. Żeliszew w drugiej połowie XVIII wieku należał do Grzybowskich, w tym po połowie stulecia do Marcjana Grzybowskiego, podkomorzego liwskiego, potem jego syna Stanisława, również podkomorzego liwskiego, a następnie syna Stanisława – Józefa Grzybowskiego. W latach 1801–1833 w rękach Kuszlów, potem do 1845 roku Dominika Lisieckiego, następnie Barbary z Zaborowskich Gostomskiej, potem znów Lisieckich i od 1873 znów Kuszlów. W późnych latach dwudziestych XX wieku właścicielką Żeliszewa była Wanda Dernałowicz, a majątek liczył wówczas 173 hektary. Ostatnim właścicielem majątku był Witold Grabowski.
Dom w stanie zarzuconej odbudowy. Duży ładny park zaniedbany, częściowo zdziczały. Obiekt dostępny z zewnątrz.