Dwór w Klukowie

Do 1566 roku właścicielami Klukowa byli Klukowscy, potem Bielińscy, w XVIII wieku Wesslowie. W 1783 roku i Klukowo Kościelne, i Smolechowo Chłopskie pozostawały we władaniu starościny golubskiej, żony Stanisława Wessla. W 1909 roku właścicielem Klukowa i Smolechowa był Piotr Waśniewski, a w późnych latach dwudziestych właścicielem Smolechowa był Stanisław Waśniewski. Majątek Smolechowo liczył wówczas 245 hektarów. Majątek Klukowo zniknął już wówczas jako oddzielna własność ziemska i został – jak się wydaje – wchłonięty przez Smolechowo. Stanisław Waśniewski, urodzony w 1886 roku w Smolechowie, ostatni właściciel majątku, ochotnik w wojny 1920 roku, zmarł pobity w więzieniu UB 1 września 1945 roku.

Spalony w 1992 roku dwór w Klukowie należał do grupy wzniesionych w okresie międzywojennym dworów w stylu polskim. Powstał w 1923 roku dla Stanisława Waśniewskiego, parterowy, z wgłębnym portykiem na osi o dwóch pękatych kolumnach toskańskich. Ponad portykiem wyrastała dachowa wystawka zwieńczona falistym szczytem i ujęta wolutowymi spływami. Ze stroną frontową współgrała strona ogrodowa, której wybrzuszona część środkowa przechodziła w wybrzuszoną wystawkę zwieńczoną również falistym szczytem i ujętą wolutowymi spływami. Uzupełnieniem wyraźnie barokizującego charakteru dworu w Klukowie był polski dach. W podobnym duchu wzniesione zostały zachowane do dziś dwory w Gołębiówce, Kuznocinie czy Dylewie. Dawniej również Smolechowo.

Dwór w Klukowie to miejsce, w którym straszy każdego dnia i każdej nocy. Lokalni mówią, że w dzień chodzą tam postacie ukazujące się głównie dzieciom. Obecnym tam udziela się przerażająca atmosfera. Mają uczucie, że są obserwowani. Zdażało się, że dzieci odwiedzających rozmawiały z kimś kogo nie widać. W nocy widać tam migoczące światło, a same ruiny dworu roztaczają przenikliwie przerażającą aurę. 

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013, 
Zdjęcie: Piotr Libicki