Miejscowość znana od XV wieku. W XVI stuleciu własność Konarskich i Zalewskich, w XVII wieku Pintowskich, w pierwszej połowie XVIII wieku Zakrzewskich, pod koniec stulecia Żochowskich, w tym Wawrzyńca Żochowskiego. W 1832 roku w rękach Polczyckich, od 1855 roku Zboińskich, po 1864 roku Grabowskich, a następnie Gorczyńskich, których własnością Ogorzelice pozostawały do końca. W 1909 roku i w późnych latach dwudziestych Ogorzelice należały do Floriana Gorczyńskiego. Majątek liczył wówczas 207 hektarów. Ostatnim właścicielem majątku był syn Floriana – Tadeusz Florian Gorczyński (ur. 1901), uczestnik kampanii wrześniowej, jeniec sowiecki, zamordowany w 1940 roku w Charkowie.

Bardzo ładny, zgrabny dwór, wzniesiony zapewne pomiędzy 1860 a 1870 rokiem dla Zboińskich lub Grabowskich, parterowy, nakryty niskim dachem czterospadowym, z pozornym ryzalitem na osi zwieńczonym trójkątnym frontonem. Wiele uroku budynek zawdzięcza trójarkadowemu podcieniowi w dolnej kondygnacji ryzalitu, który nadaje tej klasycyzującej rezydencji neorenesansowy, willowy charakter. Kształt budowli przypomina siedemnastowieczny projekt dworu ze Szkicownika drezdeńskiego Giovanniego Battisty Gisleniego, architekta epoki Wazów – parterowej, z piętrową częścią środkową i trójarkadowym podcieniem poprzedzającym wejście. Takie projekty oraz realizacje słynnego Tylmana z Gameren kształtowały wyobrażenie o wiejskiej siedzibie zamożnego, wykształconego i obytego w świecie szlachcica i wpływały na ostateczne ukształtowanie się w drugiej połowie XVII wieku polskiego dworu. Dwór w Ogorzelicach jest więc swoistą historyczno-artystyczną retrospekcją.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki