Twój koszyk jest pusty

Pałac w Słubicach

  • pałac w Słubicach

    Autor: Piotr Libicki

Informacje ogólne

Lokalizacja: województwo mazowieckie, powiat płocki, gmina Płock

Rodzaj obiektu:
Pałac
Stan zachowania:
W remoncie

Posiadasz więcej informacji
o obiekcie? Skontaktuj się z nami!


Zobacz film prezentujący pałac w Słubicach

Zachęcamy do obejrzenia filmu prezentującego pałac w Słubicach, który pochodzi z kanału na YouTubie Polska z drona

Zapoznaj się z historią pałacu w Słubicach

Przeczytaj więcej informacji o pałacu w Słubicach. Poznaj jego historię. Miłego czytania!

Historia

W 1706 roku Słubice otrzymał w posagu wraz z ręką Anny Szymanowskiej, skrabnikówny sochaczewskiej, Wincenty Augustyn Locci (ok. 1640–1732), architekt-amator z polskim indygenatem, legitymujący się herbem Lew, w latach 1677–1694 kierownik prac przy pałacu w Wilanowie i autor wielu projektów związanych z królewską rezydencją. Potem własność Mikorskich, w tym w końcu XVIII stulecia Józefa Mikorskiego i jego żony Krystyny z Miaskowskich. Józef Mikorski (zm. 1799) był podkomorzym gostynińskim, posłem na liczne sejmy, stronnikiem króla, gorącym zwolennikiem Konstytucji 3 Maja, od 1794 roku kasztelanem rawskim, kawalerem Orderu Orła Białego. Następnym właścicielem Słubic był syn Józefa Mikorskiego Jan Chryzostom Mikorski, poseł na sejmy Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, żołnierz napoleoński – członek gwardii narodowej cesarza. Jan Chryzostom Mikorski zostawił pięć córek i syna Romana Alcybiadesa Augustyna, żonatego po raz pierwszy z panną Savary księżniczką Rovigo, córką napoleońskiego marszałka. Mimo to zmarł w biedzie w 1850 roku. W połowie XIX wieku Słubice były własnością Augusta Potockiego, później Skarżyńskich, a następnie w XX wieku aż do końca Grzybowskich, w tym w 1909 roku Karola Grzybowskiego, a w końcu lat dwudziestych Eugeniusza Grzybowskiego. Majątek liczył wówczas 1118 hektarów.

Pałac

Koniec XVIII wieku nie był już epoką okazałych barokowych rezydencji, ale klasycystycznych „willowych” pałaców. Było to nie lada wyzwanie dla ludzi o ponadprzeciętnych aspiracjach politycznych i dużych możliwościach finansowych, o czym przekonuje residence secondaire biskupa żmudzkiego Jana Stefana Giedroycia w Rybienku pod Wyszkowem. Jak pogodzić niezbędny efekt pałacowej okazałości z modną willową kameralnością? Okazuje się, że sam wielki wynalazca nowoczesnej willi, szesnastowieczny włoski architekt Andrea Palladio, znalazł doskonałe wyjście z sytuacji: połączyć ćwierćkolistymi galeriami oficyny korpus pałacu-willi – rozwiązanie genialne w swej prostocie i bez wątpienia skuteczne. Dowodem palladiańska willa Badoer we Fratta Polesine, ale również pałac Józefa Andrzeja Mikorskiego w Słubicach. Bez wątpienia tak ukształtowana rezydencja odpowiadała społecznej pozycji i aspiracjom fundatora, czołowej postaci życia politycznego ziemi gostynińskiej epoki stanisławowskiej. Autorem wzniesionego przed 1789 rokiem pałacu w Słubicach był Hilary Szpilowski (1753–1827), autor całej serii klasycystycznych pałaców na Mazowszu: w Małej Wsi, Luberadzu, Rudnie, Studzieńcu i Walewicach (poza dzisiejszym województwem mazowieckim). Jest to budowla piętrowa, nakryta dachem czterospadowym, z jednoosiowymi pozornymi ryzalitami skrajnymi ujętymi parami pilastrów w wielkim porządku i przyściennym czterokolumnowym wielkoporządkowym portykiem poprzedzającym wejście. Na całej szerokości fasady belkowanie z wyraźnie zarysowanymi tryglifami i gzymsem. Ryzality zwieńczone ściankami attykowymi, portyk – trójkątnym frontonem z herbem Mikorskich Ostoja w tympanonie. Palladiańskie galerie arkadowe, a właściwie ścianki przebite arkadami, łączą pałac z oficynami, piętrowymi, nakrytymi dwuspadowymi dachami o elewacjach artykułowanych wysokimi wnękami arkadowymi rozdzielonymi szerokimi boniowanymi lizenami. W oficynach mieściły się stajnia, wozownia, dworska kuchnia oraz pokoje gościnne. Przy bramie dwie małe kordegardy. Elewacja ogrodowa zakomponowana została w charakterystyczny dla Szpilowskiego sposób: skrajne ryzality-skrzydła ujmują taras. Rozwiązanie to pojawia się w niemal wszystkich realizacjach tego architekta. Z palladiańską tradycją wiązał się często spotykany w klasycystycznych dworach i pałacach symetryczny układ z sienią i salonem bądź salą balową na osi. Apartamenty prywatne lokalizowane były wówczas na piętrze. W Słubicach jest inaczej. Południowa strona dworu ma – jak się wydaje – charakter prywatny, a północna reprezentacyjny. Tu, w północnym ryzalicie na parterze umieszczona została jadalnia, a nad nią, na piętrze – sala balowa. Nie było to już w każdym razie barokowe rozwiązanie z reprezentacyjnym piano nobile. Z czasem salę balową przekształcono w bibliotekę. I ten ostatni element oficjalnego życia i wystawności odchodził z biegiem XIX wieku do przeszłości. W wielkopolskim Rogalinie salę balową z początkiem XIX wieku przeobrażono w zbrojownię, co było nie tylko dowodem rezygnacji z dotychczasowego stylu życia, ale także wyrazem przywiązania do wartości rycerskich, do tradycji i historii. W epoce zaborów miało to również jasny narodowy wydźwięk. Umieszczenie w sali balowej biblioteki oznaczało przedłożenie wartości intelektualnych nad „barokową” reprezentację. Późnosentymentalny charakter miał park, założony z początkiem XIX wieku przez Jana Chryzostoma Mikorskiego, syna fundatora pałacu. Jak w Jabłonnie, Mokotowie, Powązkach, nieborowskiej Arkadii, siedleckiej Aleksandrii czy Natolinie na wyspie jednego ze stawów stanęła niezachowana do dziś chińska altana, a w 1820 roku francuski architekt Aleksander d’Alfonce de Saint Omer (po nobilitacji Sętomerski) wystawił klasycystyczną Świątynię Milczenia. W tym-panonie jej jońskiego portyku znajdowała się pierwotnie płaskorzeźbiona scena Sądu Parysa, a ściany wnętrza pokrywały malowidła przedstawiające walki gigantów, trzy gracje oraz procesję panatenajską. Był to już jednak czas, kiedy należało raczej zamieszkiwać mauretańskie pałace jak Strzembowo czy neogotyckie zamczyska jak Stara Wieś, a nie stawiać ogrodowe pawilony, należało prawdziwie wcielać się w historyczne role, a nie tylko je dla zabawy odgrywać.

Źródła wiedzy

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcia: Piotr Libicki, Włodzimierz Jacek Adamski, 2014r.,  www.zamkirotmanka.com (udostępniono za zgodą autora)


Dwory i Pałace Wiejskie na Mazowszu

Powyższy opis pochodzi z publikacji Piotra Libickiego, pt. "Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu".

Wydawnictwo REBIS

Publikacja "Dwory i pałac wiejskie na Mazowszu" została wydana przez wydawnictwo REBIS.

Opis książki od wydawcy:

Przewodnik dokumentujący ziemiańskie siedziby; prawie 600 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego. Dwory i pałace wiejskie na Mazowszu to kolejna po bestsellerowych Dworach i pałacach wiejskich w Wielkopolsce książka-katalog-przewodnik poświęcona historycznym siedzibom ziemiańskim. W książce opisanych zostało 629 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego.

  • Współautor publikacji: Marcin Libicki

  • ISBN: 978-83-7301-826-6

  • Ostatnie wydanie: 2013 r.

  • Nakład książki został wyczerpany


Autor książki: Piotr Libicki

Piotr Libicki (ur. 1973 r.), historyk sztuki, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, autor i współautor przewodników i książek, w tym serii poświęconej dworom i pałacom wiejskim w Wielkopolsce, w Małopolsce, na Mazowszu i na Podkarpaciu. W latach 1999-2009 współpracownik Telewizji Polskiej w Poznaniu, autor i współautor ponad 100 programów krajoznawczych i reportaży. W latach 2013-2015 gościnny wykładowca w Instytucie Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, a w latach 2018-2019 w Instytucie Historii Sztuki UAM. Od 2013 roku pełnomocnik Prezydenta Miasta Poznania ds. estetyki miasta.

Piotr Libicki

logo dwory i pałace polski

Copyright © 2020 Dwory i Pałace Polski. Powered by Indico S.C.  & Joomla! CMS 

Postaw mi kawę na buycoffee.to

Znajdż nas na:

Instagram Facebook Facebook youtube

Kontakt

Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509

Kontakt z redakcją:

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.