Ukształtowany z początkiem XX wieku styl polski apogeum popularności święcił po I wojnie światowej, czego jednym z przykładów jest dwór w Osieku, wzniesiony w latach 1918–1921 według projektu Kazimierza Rutkowskiego dla Antoniego Czaplickiego. Wysokim łamanym dachem, tak zwanym polskim – o wszystkich połaciach o tym samym kącie nachylenia – oraz skrajnymi ryza-litami w elewacji ogrodowej przypominającymi alkierze nawiązuje do polskich barokowych dworów wznoszonych w XVIII wieku. W neorenesansowej konwencji utrzymany jest trójarkadowy podcień wejścia oraz górna loggia rozdzielona parami toskańskich kolumn i zwieńczona trójkątnym szczytem – dowód, że nie tylko polska barokowa tradycja i klasycyzm epoki stanisławowskiej stanowiły składniki stylu polskiego. Poza bezpośrednim podobieństwem do dworu w Gołębiówce dwór w Osieku cechuje ten sam delikatny posmak modernizmu w interpretacji historycznych form.Według projektu Kazimierza Rutkowskiego powstał również w 1926 roku neorenesansowo-modernistyczny dwór w Krzykosach.Park, założony w połowie XIX wieku, został przekomponowany w okresie międzywojennym, być może przy udziale ogrodnika belgijskiego pochodzenia Kamila Jammé, autora parków w Żelazowej Woli i Kożuszkach.