Od XIV wieku Miszewo Murowane było własnością Lubiczów, z których wy-wodził się Jakub Poczta z Czernic, podsędek i sędzia ciechanowski. W 1439 roku wieś nazywaną Miszewo Wszystkich Świętych objął w dożywocie Jakub Jaszczołdowic herbu Lubicz piszący się „z Miszewa”, kanonik, kustosz, prepozyt katedry płockiej. Po jego śmierci w 1445 roku w posiadaniu potomków Lubicz-Miszewskich, w 1714 roku Sielskich, potem Rościszewskich, a pod koniec XVIII wieku Ciołkowskich, Lasockich, Miszewskich i Sochackich. Przez wiek XIX i XX właścicielami majątku byli Lasoccy: w 1817 roku Leonard Lasocki, radca województwa płockiego, w połowie XIX wieku Stanisław Lasocki, w 1905, 1909 roku i pod koniec lat dwudziestych Tadeusz Lasocki. Majątek liczył wówczas 756 hektarów. W rękach Lasockich Miszewo Murowane pozostawało do końca.

Dwór wzniesiony lub gruntownie ukształtowany dla Tadeusza Lasockiego w początkach XX wieku lub okresie międzywojennym w formach stylu polskiego. Parterowy, nakryty czterospadowym dachem, z parterowymi przybudówkami z obu stron współtworzącymi harmonijną całość z korpusem dworu. Ten sposób ukształtowania bryły nadawał budowli rozłożystość, która wpisywała się w tradycyjne wyobrażenie o polskiej siedzibie szlacheckiej, rozrastającej się z biegiem lat. Piętrowa część środkowa poprzedzona została kolumnowym portykiem w wielkim porządku, zwieńczonym trójkątnym frontonem. Swoista schematyczność czy też geometryczność kolumnowego portyku przypomina nieco dodany w latach 1938–1939 portyk dworu w Dańkowie.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki