Twój koszyk jest pusty
Liczba produktów w koszku: 0.
Lokalizacja: województwo mazowieckie, powiat piaseczyński, gmina Góra Kalwaria
Rodzaj obiektu: | Dwór |
Zastosowanie: | Przedszkole |
Stan zachowania: | Odrestaurowany |
Przeczytaj więcej informacji o dworze Baniocha-Wilczynek. Poznaj jego historię. Miłego czytania!
W 1783 roku właścicielami Baniochy byli Szymanowscy, w XIX wieku Szymanowscy, Bieniewscy, Chmielewscy, Czudowscy, Karol Werner, Lasoccy, a od końca stulecia Feliks Świerzaczyński. Po licznych parcelacjach część majątku Feliksa Świerzaczyńskiego odkupili około roku 1910 Władysław i Maria Tymienieccy, którzy w 1911 roku odsprzedali ją Władysławowi Wilczyńskiemu. Najprawdopodobniej od jego nazwiska ta niewielka własność wydzielona z wcześniejszych dóbr Baniocha otrzymała nazwę Wilczynek.
Niewielki dwór w Wilczynku to jeden z najpiękniejszych domów wzniesionych w stylu polskim. Powstał krótko przed I wojną światową lub zaraz po wojnie, zapewne dla rodziny Wilczyńskich. Parterowy, nakryty dachem polskim z okapem i wejściem poprzedzonym dwukolumnowym wgłębnym portykiem. Ponad nim zwieńczona trójkątnym frontonem wystawka dachowa z ładnie wykrojonym półkolistym oknem.
W swych niewielkich rozmiarach przypomina projekty domów jednorodzinnych z krakowskiej Wystawy Architektury i Wnętrz w Otoczeniu Ogrodowym z 1912 roku, projekty „dworków podmiejskich” z konkursu na Wystawę Jubileuszową w Rzymie w 1911 roku, propozycję domu lekarza autorstwa architekta Władysława Klimczaka, a także jego... łaźnię wiejską z 1916 roku. I nic w tym dziwnego, gdyż styl polski, który wyrósł z szeroko rozumianej tradycji polskiego dworu, miał być stylem powszechnym, odpowiednim zarówno dla ziemiańskiej siedziby, jak Opinogóra, Gołębiówka, Osiek, Kuznocin, Adamowizna, podmiejskiego domu, jak Sulejówek Józefa Piłsudskiego, miejskich willi Żoliborza Oficerskiego i Mokotowa, jak i budynków użyteczności publicznej – gmachów poczt, szkół, dworców kolejowych, a nawet wiejskich chat, czego przykładem projektowane przez Pawła Wędziagolskiego i Franciszka Piaścika w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku włościańskie domy z kolumnowymi gankami. Było to już tylko architektoniczne dopełnienie tego, co dokonało się w świadomości wraz z Mickiewiczowskim Panem Tadeuszem – polski dwór stał się własnością wszystkich Polaków, ogólnonarodowym do-brem jako emanacja polskiej historii, tradycji, obyczaju, ale także wartości moralnych, przywiązania do ziemi i wsi, rodziny i Kościoła. W kolumnowym ganku nie widziano już antyczno-pogańskiego motywu, lecz symbol wielkiego narodowego sacrum. Dlatego też po 1990 roku tak powszechnie sięgnięto do tradycji polskiego dworu. Był on odpowiedzią na moralną, religijną i historyczną próżnię politycznej doktryny PRL-u przywracającą mityczny czas sprzed wojny, prawdziwej Polski, bo zabudowanej dworami. Był również reakcją na dewaluację wartości architektonicznych i szarzyznę komunistycznych blokowisk.
Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki
Powyższy opis pochodzi z publikacji Piotra Libickiego, pt. "Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu".
Publikacja "Dwory i pałac wiejskie na Mazowszu" została wydana przez wydawnictwo REBIS.
Opis książki od wydawcy:
Przewodnik dokumentujący ziemiańskie siedziby; prawie 600 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego. Dwory i pałace wiejskie na Mazowszu to kolejna po bestsellerowych Dworach i pałacach wiejskich w Wielkopolsce książka-katalog-przewodnik poświęcona historycznym siedzibom ziemiańskim. W książce opisanych zostało 629 obiektów z terenu obecnego województwa mazowieckiego.
Współautor publikacji: Marcin Libicki
ISBN: 978-83-7301-826-6
Ostatnie wydanie: 2013 r.
Nakład książki został wyczerpany
Piotr Libicki (ur. 1973 r.), historyk sztuki, członek Stowarzyszenia Historyków Sztuki, autor i współautor przewodników i książek, w tym serii poświęconej dworom i pałacom wiejskim w Wielkopolsce, w Małopolsce, na Mazowszu i na Podkarpaciu. W latach 1999-2009 współpracownik Telewizji Polskiej w Poznaniu, autor i współautor ponad 100 programów krajoznawczych i reportaży. W latach 2013-2015 gościnny wykładowca w Instytucie Geografii Społeczno-Ekonomicznej i Gospodarki Przestrzennej UAM, a w latach 2018-2019 w Instytucie Historii Sztuki UAM. Od 2013 roku pełnomocnik Prezydenta Miasta Poznania ds. estetyki miasta.
Indico S.C. , Przyjaźni9, 84-215 Gowino
NIP: 5882424318, REGON: 366309509
Kontakt z redakcją: