Gdyby nie genialny włoski architekt epoki renesansu Andrea Palladio (1508––1580), niewielki dwór w Mdzewku pozostałby zwykłą wiejską chatą. Wprowadzone przez Palladia na wielką skalę do architektury rezydencjonalnej kolumnowe portyki przejęte z antycznych świątyń jak rzymski Panteon około połowy XVIII wieku trafi ły do Polski i z XIX wiekiem stały się częstym elementem polskiego dworu, by w wieku XX być jego elementem nieodzownym, konstytuującym wręcz ziemiańską siedzibę. Wprowadzenie do rezydencji kolumnowego portyku w swoisty sposób ją sakralizowało i zrównywało ze świątynią, co było zgodne z antropocentrycznym charakterem kultury renesansu. Dwór wzniesiony przed połową XIX wieku, parterowy, nakryty dachem naczółkowym z czterokolumnowym portykiem zwieńczonym szczytem dwuspadowego daszku.