Co najmniej do 1783 roku właścicielami byli Niedziałkowscy. W XIX wieku majątek należał do Jezierskich, w tym w 1865 roku do hr. Karola Jezierskiego, a później Róży z Jezierskich Tadeuszowej Chłapowskiej. Od 1874 roku własnośćFranciszka Rudzkiego, od 1879 roku Komorowskich, potem w częściach Żydów Moszkowicza Minca, Jankiela, Goldrejcha, następnie od 1890 roku Józefa Urbanowicza i w końcu od 1895 roku Jana Schielego. W rękach rodziny Schiele majątek pozostawał do końca. Ostatnim właścicielem był Mieczysław Karol Schiele, którego majątek u schyłku lat dwudziestych liczył 362 hektary.

Dwór wzniesiony w drugiej połowie XIX wieku, być może pod koniec stulecia, przez Jana Schielego. Klasycyzujący, parterowy, z ryzalitem na osi elewacji frontowej i ogrodowej, przechodzącym w zwieńczoną trójkątnym naczółkiem wystawkę w dwuspadowym dachu. W wyniku ostatniego remontu dwór zyskał od frontu portyk w wielkim porządku, złożony z dwóch par kolumn niosących trójkątny fronton z herbem Pobóg w tympanonie. Herb ten nie odnosi się do historycznego właściciela, ale... obecnego. Trudno najwyraźniej zamieszkiwać dawną ziemiańską siedzibę bez kolumnowego ganku i stygmatu rycerskości, jakim wciąż pozostaje herbowa tarcza. Do dworu przylega przybudówka, przekształcona w ostatnich latach.

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki,  Andrzej Łuczyński, dwory.cal24.pl (udostępniono za zgodą autora)