Ruina dworu wzniesionego około 1840 roku dla Seweryna Wężyka i potem nieco przekształcanego, o zróżnicowanej bryle parterowej i piętrowej, z toskańskim portykiem wgłębnym oraz kolumnową loggią w elewacji frontowej i ryzalitem w elewacji zachodniej zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Przed ryzalitem filarowy ganek. Dwór swego czasu nakryty był niskim dachem czterospadowym.
W XIX wieku własność Wężyków, w tym około połowy XIX stulecia Seweryna Wężyka. Od 1876 roku w rękach kolejno Karola Funka, Jakowlewiczów i Marii Hulewicz, a w wieku XX i aż do końca dr. Czesława Wroczyńskiego i jego rodziny. Dzierżawcą Wólki Nosowskiej była Adela Nostitz-Jackowska, która została zamordowana w 1945 roku zapewne przez UB.
Dom w ruinie. Park zdziczały. Obiekt dostępny z zewnątrz.