Ładnie położony na wysokiej skarpie rzeki Pilicy klasycyzujący dwór w Tomczycach wzniesiony został około połowy XIX wieku zapewne dla Franciszka Rogojskiego. Od frontu jest niezbyt proporcjonalną parterową budowlą, z piętrową częścią środkową poprzedzoną czterokolumnowym portykiem w wielkim porządku zwieńczonym spłaszczonym trójkątnym frontonem. Od strony rzeki budynek zyskuje na proporcjonalności. Środkowa część elewacji ogrodowej wyższa o mezzanino, zamknięta została trójkątnym frontonem i artykułowana pilastrami w wielkim porządku o przestylizowanych głowicach. Dach niski czterospadowy. Detal architektoniczny, jak konsolkowy gzyms czy okrągłe otwory w ściance kolankowej, ma eklektyzujący charakter i najprawdopodobniej jest efektem przekształceń dworu około 1878 roku dla Bonieckich. Pod koniec XIX lub na początku XX wieku po bokach dobudowane zostały krótkie skrzydła, które po wojnie rozebrano.

W pierwszej połowie XIX wieku własność Szamerskich, w tym Franciszka Szamerskiego, syna Ignacego i Marianny z Rogojskich. Potem w rękach Rogojskich, a od 1873 roku do końca Bonieckich, w tym pod koniec XIX wieku Michała Bonieckiego, a w końcu lat dwudziestych XX wieku Stanisława Bonieckiego. Majątek liczył wówczas 1142 hektary. W 1943 roku Tomczyce przejął Andrzej Boniecki. Stanisław Boniecki z Tomczyc (ur. 1870?), szambelan papieski, współpracujący z AK, aresztowany przez Niemców w Tomczycach w sierpniu 1943 roku, został zamordowany przez Niemców w Auschwitz na przełomie 1943 i 1944 roku.

Dwór i ładny park w dobrym stanie. Ładne położenie na skarpie rzeki Pilicy. Obiekt niedostępny: Dom Pomocy Społecznej

Tekst: Piotr Libicki, Dwory i Pałace wiejskie na Mazowszu, Poznań 2013.
Zdjęcie: Piotr Libicki